De laatste dagen

Lieve allemaal,
Inderdaad, zoals Hermie ons al meedeelde: ik heb nog maar 9 dagen te gaan hier in Tanzania. Ik vind het onvoorstelbaar en verschrikkelijk. Laten we het erop houden dat ik nu hele, hele mooie ogen heb.
Heel veel dingen doe en ervaar ik nu voor de laatste keer en dit is in de laatste weken een constant besef geworden.
Gelukkig kan ik alles delen met Laura, die ongeveer een week na mij vertrekt. Vanmiddag stond ik nog in haar armen te huilen. De eerste keer dat ik echt, echt moest huilen met harde, hoorbare snikken.
Ons laatste negentiendaags feest hier hebben Laura en ik samen georganiseerd en dit was een groot succes.
Onze laatste lerarenvergadering met ons officiële afscheid hebben we inmiddels ook achter de rug en we hebben veel toespraken vol lof gekregen (en een Tanzaniaans suikerpotje)!
Naast ons jaar zit ook het schooljaar (voor de O-level's - Form 1 tot 4) er nu op en het is enorm rustig op de campus.
Alleen wij leraren zijn er nog en druk bezig met het nakijken van honderden examens en het invullen van de raporten.
De examenperiode verliep vrij goed, alhoewel ik dit keer vijf 'spiekers' heb betrapt tijdens het surveilleren!!
De maatregelen voor spieken zijn hier niet te best, elke betrapte spieker krijgt een nul voor alle examens!
Met dit als gegeven liep het incident uit in een drama met veel hysterisch en wanhopig gehuil en voor mij was het ook even slikken. Met twee van de betreffende studenten had ik namelijk erg goed en leuk contact.
Desalniettemin en ondanks vele smeekbedes om vergeving moest ik eerlijk zijn en heb ik de twee voorvallen gerapporteerd.
Ik snap niet waarom de studenten überhaupt nog proberen te spieken, want de procedures hier rondom het afnemen van examens zijn behoorlijk strenger dan in Nederland.
Het surveilleren tijdens de examenperiodes is hier op de school een, voor Tanzaniaanse begrippen, geweldig goed georganiseerd proces.
De klaslokalen zijn nu kamers geworden met ieder een eigen letter en in elk klaslokaal worden studenten van twee verschillende forms met elkaar gemengd. Er is een vaste opstelling waarin de verschillende forms elkaar per rij afwisselen. Eerste rij form 2's, tweede rij form 4's, derde rij form 2's, vierde rij form 4's.
In de 'academic office' is een surveilleerschema voor de leraren. Voordat een examenperiode begint haalt de leraar zijn/haar examens op uit het 'academic' office, welke al klaar liggen in de speciale postvakjes voor elke kamer.
De leraar gaat naar het klaslokaal (nu dus kamer), zegt de leerlingen een rij te maken voor de deur en controleert van elke leerling voor binnenkomst de zakken, handen en pennenbakjes.
Het examen begint en de leraar houdt constant een scherp oog op de leerlingen. Hij/zij is niet toegestaan om iets anders te doen dan de leerlingen in de gaten houden, dus lezen of schrijven is er hier niet bij.
Een examen duurt drie uur.
Ik heb altijd de meest interessante gedachtegangen tijdens mijn surveilleren, maar erg leuk werk vind ik het niet.
Goed, de o-level studenten zijn nu weg (op een paar baha'i-studenten die erg ver weg wonen na), maar de form 5 en 6 studenten zijn er nog wel (die hebben eerder vakantie gehad) en daarnaast heeft de school momenteel erg veel bezoekers.
Op dit moment wordt er namelijk een cursus voor kleuterschoolleraren gegeven, waar ongeveer veertig mensen aan deelnemen.
Daarnaast is er een 'travelteacher' uit Italië genaamd Mrs. Maslum op bezoek, zijn Ella's ouders er en was Teddy, een vriend van Laura, hier voor drie dagen.
Teddy is een 'hoop dancer' en heeft hier twee geweldige optredens gegeven.
Het feit dat Ella's ouders hier zijn vind ik vooral erg leuk en we (de voetballiefhebbers Adrian, Leslie & Peter (Ella's ouders), Dermot (toen hij er nog was), Ella, Roya, Laura, Annais en ikzelf) bivakkeren zo'n beetje allemaal rond de tv van de McHughs voor de WK wedstrijden!
De McHughs zijn zondagmorgen vertrokken naar Amerika en Lesie en Peter slapen in hun huis. Ella's ouders zijn goed bevriend met de McHughs aangezien de beide families voor lange tijd op Madagascar hebben gewoond.
In ieder geval: Ruaha is, net zoals waarschijnlijk de rest van de wereld, helemaal in de ban van het WK! Soms kijk ik de wedstrijden ook bij Godfrey of Juma Hamisi thuis en dit is, vooral omdat de huizen helemaal vol zitten met jongens (de baha'i-studenten), erg leuk!
Voor de wedstrijden van het Nederlands elftal heb ik mijn wangen met Nederlandse vlaggen versierd en mijn neus oranje gekleurd met een schmink-set die ik in de 'moral education office' heb gevonden. Iedereen moest verschrikkelijk om me lachen.
Morgen mijn laatste wedstrijd van Nederland in Tanzania.
Ik ben blij dat ik deze kan zien, want ik was ervan uitgegaan dat ik hiertoe niet in staat zou zijn. Laura en ik waren namelijk van plan om morgen naar Mbozi, een gebied in het zuiden van Tanzania te gaan.
We hebben dit echter één dag verschoven omdat we nog niet helemaal klaar waren met ons werk hier. Nakijken is een behoorlijk tijdrovende klus en daarnaast moet ik nog allerlei andere zaken rond krijgen in verband met mijn vertrek.
Nu gaan we dus donderdag. Mbozi is een gebied waar heel veel baha'is wonen en Laura en ik gaan er dus met name heen om al onze vrienden daar te bezoeken. De meeste baha'i-studenten komen vanuit dit gebied en nu zullen we ze dus thuis zien!
Zawadi is onze reiscompagnon en zal ons naar Ipapa en Halungu brengen. In dit laatste dorp zijn ook Nesto en Alam en ik kan niet wachten om hun weer te zien!
Mbozi is wat we in het Engels hier 'the village' noemen. Mbozi is de echte, echte 'village', met echte, echte Tanzaniaanse plattelandsdorpjes. Geen elektriciteit en een rivier als watervoorziening.
Ik ben erg benieuwd, het zal een geweldige ervaring voor mij worden!

Er komt nu een einde aan waarschijnlijk mijn laatste bericht vanuit Tanzania. Het volgende bericht zal uit Spanje komen.
Deze internet-site heeft een geweldig medium gevormd, waardoor ik erg leuk contact met jullie allemaal heb kunnen onderhouden!
Ik heb inmiddels meer dan 56000 'pageviews', zoals dat heet, en ik vind het super dat ik zoveel mensen heb kunnen bereiken en kunnen informeren over mijn tijd hier!
Van dit medium wil ik nu graag gebruik maken voor een goed doel.
Ik ben namelijk van plan om zodra ik terug ben mijn uiterste best te gaan doen om erg veel geld in te zamelen voor de school.
De school kan namelijk alle hulp gebruiken.
Ten eerste zijn er veel studenten die een scholarship nodig hebben. Dit zijn studenten die allemaal uit gebieden zoals Mbozi komen en die niet genoeg geld hebben om hun schoolgeld te betalen.
U/jij kunt een student sponsoren voor 750 dollar per jaar, ongeveer 63 dollar per maand!!
Je krijgt te weten welke student jij sponsort en een paar keer per jaar zal deze student een brief en foto's sturen om je op de hoogte te houden hoe het met hem/haar gaat!!
Daarnaast kan ik werken als tussenpersoon, waardoor je gegarandeerd weet dat je geld goed terecht komt! Van doneren aan goede doelen weet je dit nooit zeker. Dit is een manier om echt en direct te helpen! Educatie is verschrikkelijk belangrijk voor een land als Tanzania!
Je kunt natuurlijk ook met z'n tweeën, vieren of desnoods zessen 1 student sponsoren!
Als je geen student wilt sponsoren: elke andere financiële bijdrage is meer dan welkom!
Als je/u wilt helpen laat me dit dan weten door een reactie te plaatsen op de site of door mij een email te sturen. Mijn adres is myrtekars@yahoo.com.
Als iemand nog andere ideeën voor mij heeft om geld in te zamelen of mij wil helpen met geld inzamelen, graag!
Heel veel liefs,
Myrte