De reis naar Dubai

Lieve allemaal,
Ik ben net in Dubai aangekomen en ik heb toch besloten om jullie eerst te mailen in plaats van nu te gaan slapen, ik heb jullie namelijk zoveel te vertellen!
Ik heb de email al in het vliegtuig geschreven, dus die ga ik nu heel snel over tikken.

Het begon zo:
(weer) Lieve allemaal,
Ik hoop dat het goed met jullie is gegaan na het afscheid! Met mij is het prima. Alleen nu ik in het vliegtuig naar Dubai zit en hier nog drie uur in moet zitten besef ik me hoe ver ik van jullie vandaan ben en hoe lang ik jullie niet ga zien! Maar daar moet ik niet te veel aan denken, anders ga ik huilen. Aan de andere kant geeft het feit dat ik nu over Turkije vlieg en op weg ben naar Afrika een enorme kick! Tot dit moment, waarop ik jullie (een beetje) begin te missen, is de reis heel voorspoedig verlopen. Ik ben er zo enthousiast over dat ik er wel drie emails over vol kan schrijven! De vlucht naar Frankfurt duurde maar drie kwartier, maar we vlogen niet precies op tijd. In het vliegtuig raakte ik aan de praat met de man die naast me zat, een Sloveen. Hij was erg onder de indruk van mijn verhaal en zei dat hij dacht dat ik het heel ver zou gaan schoppen...leuk!
In Frankfurt ben ik idioot veel met de 'air-line' van terminal naar terminal gegaan. De eerste keer gewoon voor de lol, het heeft een beetje iets van een achtbaan, naar terminal 2, daar heb ik toen ongeveer twee uur gezeten-->gelezen (heeel mooi boek van Emma) en muziek geluisterd, onder het genot van een grote cappucino en later een bitterlemon. Toen ging ik weer terug met de air-line naar terminal 1 om te kijken naar welke gate ik moest gaan, dat stond er namelijk nog niet op toen ik aankwam. Mijn gate bleek in terminal 2 te zijn, dus ik weer met de air-line (heen en weer, heen en weer, heen en weer, tra la la) Maar ik vond het heel leuk en keek mijn ogen uit.
Toen was ik echter nog niet in het vliegtuig geweest... Nou, hier komt het:
Ten eerste was hij enorm groot, rijen van acht stoelen naast elkaar en deze stoelen waren prachtig bekleed. Toen ik binnenkwam vond ik dat namelijk al heel wat. Maar toen ik ging zitten zag ik dat ik een kussentje, deken, koptelefoon en een eigen beeldschermpje met afstandsbediening had! De stewardessen hadden een heel mooi pakje aan met een bijpassend hoedje waar een sjaaltje aan vastzat, dat weer om hun nek geslagen was (snappen jullie het nog?) Het zag er in ieder geval erg apart en chic uit. Het duurde erg lang voordat we naar de startbaan gingen en ik zat een beetje naar buiten te kijken, toen ik ineens op merkte dat het autootje dat voorbij kwam rijden, enkele seconden later in het beeldschermpje voor mij verscheen! Het duurde een lange tijd voordat ik echt kon geloven dat ik naar beelden die onder het vliegtuig gemaakt werden zat te kijken, maar het was echt waar! Later zag ik in een blad dat in mijn vakje zat, dat ik tijdens de vlucht kon kiezen uit een enorm breed scala films en tv-series! Maar liefst 15 zenders met films, sport, comedys, Arabische films enz. en dan nog 1 zender met de landkaart en ons vliegtuig(je) erop zodat je precies kon zien waar je was en hoeveel miles en tijd je nog moest overbruggen. En dan nog twee zenders met de beelden van de camera;s die onder aan het vliegtuig hingen, 1 die vooruit keek en 1 die naar beneden keek.
Met een afstandsbediening kon ik dus uit deze zenders kiezen, maar ook mijn eigen lichtje aan en uit doen, de stewardess een seintje geven en het was een joystick voor de verschillende spelletjes die je op het schermpje kon spelen!
Ik heb Mr. and Mrs. Smith gekeken (ja,ja, vet he, Dorus?) Eerst met een glaasje drinken en een knabbeltje, later met een lunch. We kregen ook een warm, vochtig doekje, een bakje vanille ijs en bekertjes water... Haha, dat was nog heel even genieten van een heel luxe leven.
Hoe gaat het met jullie?
Ik zou het heel leuk vinden om te lezen wat jullie zoal allemaal doen en meemaken!
Heel veel liefs en zoenen,
Myrte