Twee dagen in Dar es Salaam

Lieve, lieve allemaal,
Dit is het verslag van de eerste twee dagen in Dar es Salaam en van de reis daar naar toe. Ik zit nu in een internetcafeetje in een hele arme wijk van Dar es Salaam.
Op zaterdag ben ik om half zeven opgestaan, terwijl ik de avond daarvoor pas om 1 uur ben gaan slapen in verband met het plaatsen van de foto’s op het internet. (Heel erg bedankt voor de extra fotoruimte mam en pap!) Om kwart voor acht ben ik naar de poort van de school gegaan. De bus zou daar komen, want er moest een hele groep studenten naar huis voor de vakantie. Het was een hele happening en de stemming zat er goed in bij degenen die weggingen. Een van de achterblijvers moest huilen, ik weet niet waarom, misschien door het afscheid, aangezien de studenten erg heftig afscheid van elkaar namen. Het ritje was kort, de bus stopte namelijk al in Iringa. Bleek dat de bus naar Dar pas om 10.30 vertrok. Het was kwart over acht. Saskia en ik hebben in een soort cafetariaatje koffie gedronken, terwijl iedereen om ons heen al aan de kip was en wij erg raar warden aangekeken. We kregen gewoon twee kopjes gekookt water en een busje instantkoffie.
Tijdens de busreis hebben Sas en ik bijna alleen maar met elkaar gepraat. De reis verliep zeer gladjes, afgezien van het feit dat we tijdens een stop bijna vergeten werden. Afrikanen gaan als ze naar de wc moeten namelijk niet in de een rij staan, maar werken volgens het ‘ wie het eerst komt, wie het eerst maalt’ principe en terwijl Sas en ik stonden te wachten glipte iedereen ons voor waardoor we als laatsten zaten te plassen en de bus al begon te rijden. Gelukkig had Sas het net op tijd door, ze was eerder klaar dan ik, en we moesten alleen even een klein stukje rennen (ik met mijn gulp nog open) Verder waren het enige obstakel tijdens de reis een paar zebra’s op de weg en we kwamen veilig aan in Dar es Salaam. Winnie en Gerald (de vrienden van Saskia) kwamen ons ophalen. Ze wonen in een erg arme wijk, maar hebben daar een prachtig, groot huis dat helemaal ommuurd (is dat wel een correct woord?) is. Gerald is Nederlander (hij komt uit Roden) en Winnie is Tanzaniaans. Samen hebben ze een zoontje van een half jaar die Mark heet. We hebben lekker gegeten en daarna ben ik met Winnie en Gerald wat gaan drinken in een cafeetje in de buurt. Saskia is gaan slapen. Alles in het buurtje hier is zo ongeveer gemaakt van hout en ’s avonds geven vuurtjes, fakkels, petroleumlampjes of heel soms een gloeiamp licht. Bovendien zijn de meeste mensen gewoon ‘op straat’ en dit alles komt op mij best wel gezellig over. Erg he? Maar het is gewoon een aparte sfeer. We worden wel een beetje nagekeken als we hier lopen of in de auto zitten, maar de meesten zijn nu wel gewend aan mzungu’s (Europeanen, of ‘blanken’) omdat Gerald hier al een tijdje woont en sommigen zijn erg enthousiast en zwaaien naar ons. Gisteren zaten we in de auto en reden langs een groepje Tanzanianen waar ook veel kinderen bij zaten. Opeens moest Winnie heel erg lachen en vertelde dat ze de kinderen hoorde zeggen: ‘Kijk, kijk, daar heb je een paar Aziaten! Nee, dat zijn Arabieren! Nee, dat zijn Mzungu’s ! Ze kunnen deze rassen heel moeilijk uit elkaar houden en een keer heeft een student aan Saskia, die een foto van de Dalai Lama boven haar bed had hangen, gevraagd of deze man haar vader was!
Bij het cafeetje waar we zaterdagavond heen gingen hebben we gezeten met vijf Tanzaniaanse vrienden van Winnie en Gerald. Het gesprek ging vooral over politiek en de man die naast me zat raakte zo verhit dat hij bijna schreeuwde en ik zijn sputters speeksel in mijn gezicht voelde!
De volgende dag hebben we een heerlijk stranddagje gehad! Het was onvoorstelbaar, zo’n prachtig strand! (de foto’s komen nog) Een journalist uit Noorwegen, genaamd Christopher en een kennis van Winnie en Gerald, ging met ons mee naar het strand. We hebben daar in een hutje van hout en riet op het strand gelegen, kokosnoot gegeten en gezwommen in het heerlijke warm, lauwe water (in december als jullie komen p,m en o, is het water 28, 29 graden!). Af en toe kwam er een Masai, een verkoper of een kameel voorbij, maar verder was het heerlijk rustig. De lokale bevolking komt hier namelijk niet en er waren alleen een paar touristen. Ik heb echt een beetje kotstneigingen als ik toeristen zie, maar Winnie zegt dat ze alleen maar goed zijn voor de economie.
Gisteravond ben ik met Gerald en Rosie de ‘house girl’ (jaja, daar moest ik ook echt aan wennen: bediend worden door een Tanzaniaanse...maar ook dit is goed voor de economie, want je geeft iemand een baan, zegt Winnie) ‘uit geweest’ in de buurt. Dit was echt een grotere uitgaansgelegenheid, waar een bandje speelde en iedereen danste. Ik was samen met Gerald de enige Mzungu daar en iedereen had enorme belangstelling voor mij. Het was heel leuk!
Vandaag ben ik met Saskia naar het ziekenhuis geweest. De dokter heeft haar onderzocht, er is bloedonderzoek gedaan en haar urine en ontlasting( deze ontlasting moest Saskia in een doosje voor een fotorolletje doen... ja, ja ) zijn nagekeken en er is niks uitgekomen. Morgen moeten we nog terug voor de uitslag van het algehele bloedonderzoek en de typhoid test, maar dit nieuws was in ieder geval goed!
Ik moet nu nodig stoppen, want Sas en ik moeten alleen teruglopen en dit moet absoluut voordat het donker wordt.
Heel veel liefs en vertel me hoe het daar gaat,
Myrte