Werken met Mr. Epyeru

Lieve allemaal,
Ik heb voor de verandering maar eens een dagje overgeslagen met het 'posten' van berichten, zoals dat heet.
Maar hier is weer een nieuw bericht, vers van de pers!
Gisterochtend begon mijn dag om half acht met de les van preform 1. Ik heb ze de test afgenomen, die ik vandaag heb nagekeken. De resultaten waren niet erg goed, maar ik had ook niet anders verwacht. 7 hadden een F (het laagste) 3 hadden een D, 3 hadden een C, een had een B en een had een A! Het is een ander systeem dan in Nederland en veel minder nauwkeurig. Bijvoorbeeld, ik weet het niet meer precies, tussen de 67 en 82 % goed is een B, maar er was een leerling die had 64% goed en die kreeg dan een C terwijl degene met 49% ook een C krijgt.
Maar goed, donderdag geef ik ze de toetsen terug, dan bespreek ik het nog een keer, leg ik het nog een keer heel goed uit en geef ik ze maandag weer een toets over hetzelfde, plus wat we de rest van de donderdag en de vrijdag gaan doen. Ik ga ze elke maandag een toets geven, zodat ze goed voorbereid worden op de eindtoets, want dat zijn ze nu helemaal niet.
Gisteren heb ik na mijn les het grootste gedeelte van de dag in het kantoor van Mr. Epyeru zitten typen. Dit is nu mijn vaste werkplaats geworden. Mr. Epyeru is enorm grappig. Het is een grote lobbes met een grote uilenbril op en als ik achter de computer zit, valt hij het grootste gedeelte van de tijd in slaap achter zijn bureau en als ik niet achter de computer zit, zit hij achter de computer muziek te luisteren of leuke programmaatjes te installeren. Hij is dol op techniek maar snapt er de ballen van. Heel vaak gaat hij met mij in discussie over hoe je iets moet doen op de computer, maar ik heb helaas altijd gelijk. Ik zal hem eens op de foto zetten, hij is erg grappig.
Toen ik aan het eind van de dag, rond 4 uur, in het computerlab zat, kwam ineens een van de secretaresses naar me toe met een briefje. Deze bleek van Becky te zijn of ik bij een vergadering van het Youth Service Committee wilde zijn. Deze vergadering begon om vier uur. Ik werd dus om vier uur gevraagd of ik een vergadering om vier uur wilde bijwonen. Ik als een haas naar het kantoor van Mrs. Fairley, waar nog vijf andere leraren zaten. Ik kreeg van Mrs. Fairley een paar vellen papier en een pen in mijn handen gedrukt, met de vraag of ik wel de notulen zou willen schrijven. Gelukkig had ik de dag daarvoor notulen van Mr. Epyero uitgetypt en wist ik wat het woord 'minutes' betekende. Ik schrok me echter wezenloos, want ik achtte mezelf niet echt in staat om in het Engels notulen van een vergadering te maken. Vooral Becky en James Fairley hebben veel bijgedragen aan de vergadering, de twee andere jonge mannen hebben nauwelijks iets gezegd en Mr. Epyero zat te knikkebollen. Ik heb ernorm veel gekrabbeld in een klein beetje krom Engels en vandaag heb ik de notulen geschreven. Het waren drie kantjes en Mrs. Fairley zei, dat het op twee spellingsfoutjes na, heel erg goed was! Ik moet zeggen dat ik behoorlijk trots op mezelf ben.
Vandaag heb ik voor Laura en mij gekookt en toen ik Laura op ging halen uit het computerlab om te zeggen dat het eten klaar stond, voelde ik me een echte huismoeder! Het op mezelf wonen vind ik geweldig en ook samenwonen met iemand bevalt me goed. Maar Laura en ik gaan dan ook helemaal ons eigen gang, we zien elkaar nauwelijks overdag, en 's avonds eten we (en soms koken we) samen. Ik vind het vooral leuk om thuis te komen en te merken dat Laura bepaalde dingen heeft opgeruimd, wierook heeft gebrand, of de watervoorraad heeft bijgevuld. Ik weet niet waarom, maar het geeft zo'n leuk gevoel van samenwerken.
Ik wil vandaag afsluiten met een tekstje dat Abdi, een jongen(tje) uit mijn klas boven aan zijn toets had geschreven:
Thank you teacher because I'm understand you every day I don't understand you I asked you.
Ik weet niet of hij het echt meende of dat het gewoon slijmen was, maar ik vond het toch leuk.
Heel veel liefs, Myrte