Een heftig weekend!

Lieve allemaal,
Bedankt voor de leuke reacties! Ik heb een enorm druk en hectisch weekend achter de rug, want de Nationale Raad is dit weekend de school komen bezoeken. Dit was een erg bijzondere aangelegenheid aangezien de laatste keer dat ze hier waren 17 jaar geleden is!
Ze hadden niet zo'n heel geschikte tijd uitgekozen voor hun bezoek, want het hele weekend zat vol met technische mankementen. Om te beginnen zaten we de hele vrijdag en zaterdagochtend zonder internet en dat was erg goed voor mijn inmiddels ontstane internetverslaving!
De familie McHugh, of beter gezegd Mama McHugh, was verantwoordelijk gesteld voor het eten gedurende het weekend. Zaterdagochtend had de staf, waar ik ook onderdeel van ben, een ontmoeting met de Raad. Aan het eind van iedere baha'i bijeenkomst wordt er meestal thee met Mandaasi (een soort oliebol) geserveerd, maar aangezien Mama McHugh nu verantwoordelijk was kregen we zelfgemaakte cake en koekjes, een hartig taartje en een bolletje met jam bij de thee! Mama Mc Hugh heeft zich werkelijk uit de naad gekookt dit weekend en na deze bijeenkomst op zaterdagochtend zijn Laura en ik onmiddellijk naar haar huis gegaan om haar te helpen.
Een van de dingen die ik moest doen was vier kratten frisdrank en vier dozen water van de schoolshop naar 'de workshop' (eigenlijk een werkplaats, maar hij wordt vaak gebruikt voor bijeenkomsten) brengen omdat er die avond een 'unity gathering' werd georganiseerd. Ik heb zeven studenten (jongens) gezocht om mij te komen helpen, want ik dacht: ieder een doos of een krat. Toen ze echter begonnen namen de jongens een krat met zijn tweeën! Ik kwam er in mijn eentje met de vierde krat achter aan en werd erg raar aangekeken en zelfs uitgelachen!
Tanzanianen zijn over het algemeen liever lui dan moe, maar dit was me al eerder opgevallen. Toen we een tijd terug met een groep studenten plastic stoelen moesten sjouwen bijvoorbeeld. Laura en ik namen ieder vijf stoelen, de meeste jongens twee!
De rest van de zaterdagmiddag heb ik geholpen met de voorbereidingen voor de unity gathering. De nationale raad en de andere 'volwassenen' konden om zes uur met elkaar dineren, want er was een 'potluck' georganiseerd. Om half zeven zouden de studenten, die gewoon in de dining hall moesten eten, komen en daarna zou het programma beginnen.
De nationale raad kwam echter pas om kwart over negen, toen een heleboel studenten er al waren, en we konden moeilijk voor de neus van de studenten al het lekkers op gaan eten. We zijn dus eerst begonnen met het programma en zijn pas om half elf begonnen met eten! Ik had inmiddels enorme trek (uitgehongerd kan ik nu ik hier in Afrika ben geweest niet meer zeggen) en ik heb in korte tijd enorm veel 'naar binnen gepropt'.
Hiervan kreeg ik de volgende nacht en ochtend echter de rekening, want ik had verschrikkelijke diarree en moest een paar keer overgeven! Mien grutten, ik wist niet dat diarree zo vreselijk kon zijn en het feit dat je boven een gat moet hangen maakt het er niet veel vrolijker op.
Tegen de middag was heel het diner van de avond ervoor er weer uitgekomen en voelde ik me weer wat beter.
De hele middag heb ik mama Mc Hugh geholpen en om kwart over vijf hadden de 'pioniers', en hier hoor ik ook bij, een onmoeting met de raad.
De raad had echter pas tijd om kwart over acht en tot die tijd hebben we voor de deur zitten wachten, terwijl meneer Badjati (de Indiase finance manager) moppen vertelde.
Over Mr. Badjati kan ik, net als over Mr. Epyeru, zo'n beetje een heel boek schrijven. Hij is echt een verhaal apart!
Maar goed, in het midden van onze ontmoeting met de raad viel de stroom uit en zaten we plotseling in het pikkedonker met zijn allen! We hebben echter ons rondje gewoon afgemaakt en de stroom bleef uit.
Op de tast zijn we na afloop naar de McHughs gegaan omdat we het diner moesten bereiden! Mama Mc Hugh had de twee housegirls die middag vrij gegeven omdat ze zo enorm hard hadden gewerkt het weekend en Laura ik waren nu de enige hulpjes.
Het eerste wat we moesten doen was zaklantaarns en kaarsen vinden en dit was geen gemakkelijke klus. Er kwamen vier bijna opgebrande kaarsen en een zaklantaarn uit de zoektocht van Mrs. McHugh. Ze wist niet wat er was gebeurd, want normaliter was ze altijd erg goed voorbereid.
Met een heel klein beetje licht zijn we begonnen met koken, voor dertig man, op een 'jiko la mkaa', een pot met houtskool waarop de meeste Tanzanianen nog koken (de dining hall bereidt de Mandaasi, Chapati en de thee allemaal op jiko's).
Het was een verschrikkelijk slopend karwei en pas om half twaalf was alles gereed. Ik was uitgeput, zeker omdat ik de nacht daarvoor zo slecht geslapen had, en ben, na een beetje te hebben gegeten, onmiddellijk naar bed gegaan. Om half een lag ik in bed en vanochtend ben ik om zeven uur weer opgestaan. De elektriciteit werkte nog steeds niet en ook bleek het water te zijn afgesloten! Ik had weer (waarschijnlijk door het late eten) last van mijn maag en ben op een drafje naar de Badjati's gegaan om van hun toilet gebruik te maken, aangezien zij wel water hadden. Aruna (Mrs. Badjati) en Nitu (haar dochter) hebben me onmiddellijk een pilletje voor mijn maag gegeven en wat citroenwater met suiker!
Toen heb ik mijn klas les gegeven en de rest van de dag heb ik vrij weinig gedaan. Mijn maag is nog steeds heel erg van streek en ik heb nog steeds last van diarree (zij het in iets mindere mate dan zondag).
Ik kon het mij veroorloven om niet zoveel te doen, aangezien ik al een paar dagen nauwelijks werk heb. Ik heb al mijn typwerk twee weken geleden afgerond en de opdracht voor Mrs. Fairley ook, dus ik heb al een paar dagen nauwelijks iets te doen.
Vanavond wil ik hierover met Mrs. Fairley gaan praten.
Het verhaal is inmiddels al weer erg lang, dus ik ga er nu een eind aan breien. Later meer.
Heel veel kussen, Myrte