Tanzaniaanse cultuur...?!

Gisterochtend had ik nog steeds erge last van mijn maag en voelde ik me niet lekker. Aangezien er toch niks was wat ik kon doen heb ik rustig aan gedaan, een warm 'bad' genomen en daarna mijn les voor morgen voorbereid. Die middag ging het op wonderbaarlijke wijze echter veel beter en ik merkte zelfs dat ik aan het neuriën en zingen was! Laura en ik zijn toen naar Iringa Town gegaan, want op dinsdag heeft Laura haar rustige dagje. Wat je doet als je naar de 'stad' wilt is bij de weg gaan staan en wachten tot er een Dala Dala of een bus langs komt die je mee wil nemen. Dit duurde dit keer echter wel een half uur en we hebben een groot gedeelte van de weg gelopen.
We zijn als eerste naar de fundi gegaan om mijn kleren te passen. De ene rok was goed, maar de rok met bijpassende 'bloes' moest wat bijgesteld worden. Dit zou hij doen in de tijd dat wij naar de markt zouden gaan. Toen ontdekten we echter dat er geen voering in de kledingstukken zat en normaal voert hij altijd alles, zei Laura. Ik heb gezegd dat hij het moest voeren en dat ik het morgen (vandaag dus) op zou halen. Dat heb ik niet gedaan, dus dat doe ik morgen. Dan ga ik voor het eerst in mijn eentje met een Dala Dala Iringa Town in! Dat wordt me wat!
Toen we terug kwamen hebben we het computerlab geopend, maar na een paar minuten viel de stroom uit. We zijn naar huis gegaan en na twintig minuten was de stroom er weer en ben ik begonnen met koken. Ik had net de uien in de pan gedaan toen de elektriciteit weer uitviel en we in het pikke donker stonden! We hebben toen maar Ugali en bonen van de dining hall opgehaald...
Ik ben zo blij dat ik dat kleine zaklampje heb meegenomen! Mama had gezegd: dat is altijd handig, maar het is enorm handig!
Een zaklantaarn met zijn tweeën is echter minder handig en we konden geen kaarsen vinden. Na een half uurtje kwam de stroom weer terug en zijn we naar de gebeden (om 8 uur) gegaan. Na de gebeden werd Laura gebeld door Mr. McHugh dat de baha'i form 4 studenten een 'feestje' hadden bij hun thuis en of wij ook kwamen. De form 4 studenten hebben namelijk gisteren hun laatste examen gehad! Mrs. McHugh was, natuurlijk, druk bezig in de keuken en wij hebben haar geholpen. Om half elf konden we het eten pas serveren (op de een of andere manier is Mrs. Mc Hugh altijd heel laat klaar met koken): hamburgers, soep en salade en als nagerecht een omgekeerde annanas cake (heel, heel lekker). Ik heb hier ook allemaal van gegeten en dat had ik beter niet kunnen doen. Een uur later kreeg ik alweer last van mijn maag!
Laura was al weg gegaan en ik was nog een beetje aan het kletsen met Mrs. McHugh terwijl ik haar een beetje hielp met het opruimen van de troep. Na een kwartier kwam Laura ineens weer binnen met het bericht dat ze op me aan het wachten waren. Ze bleken zij, Alam (een student van de universiteit) en Sawadi (een student aan een een of ander 'engineer' college in Iringa) te zijn. Alam en Sawadi zijn twee vrienden van Laura. Sawadi had ik al wel een paar keer eerder ontmoet, Alam zag ik voor de eerste keer.
Sawadi pakte mij direct bij de hand en we begonnen te lopen. Hier in Tanzania is het heel normaal om met je vrienden hand in hand te lopen! Alle jongens lopen gewoon lekker hand in hand met zijn tweeën en ze zijn helemaal niet benauwd om elkaar aan te raken.
Toen ik Sawadi vertelde dat in Nederland op deze manier lopen betekent dat je vriendje en vriendinnetje bent, moest hij lachen. Ik heb veel verteld over mijn cultuur en hij over zijn cultuur en dat was erg leuk! We zijn naar het huisje gegaan waar Alam en Sawadi logeerden en daar hebben we verder gepraat. Ik voornamelijk met Sawadi, Laura met Alam.
Ik heb me enorm vermaakt en ik heb zelfs samen met Laura de slappe lach gekregen!
Met Sawadi had ik het over trouwen en de gezinssituatie in Tanzania en hij gaf telkens voorbeelden waarin wij met elkaar getrouwd waren. Dat was heel grappig en ik heb een paar leuke dingen over de Tanzaniaanse cultuur geleerd. Bijvoorbeeld dat het voor iedereen ten strengste verboden is om de slaapkamer van een getrouwd paar te betreden. Dat een jongen aan de ouders van het meisje om haar hand moet vragen, maar dat hij het huis van de ouders niet mag betreden. Dat een meisje niet op de kamer van haar broer mag komen als ze onder de vijftien is, enz.
Sawadi heeft me toen Tanzaniaans leren dansen en daarna heeft hij voorgedaan hoe hij dacht dat we in Europa en Amerika elkaar begroeten. Daarna heeft hij uigelegd hoe iedereen dat in Tanzania doet, namelijk door elkaar heel hartelijk te omhelzen.
Naarmate de tijd vorderde begon hij steeds handtastelijker te worden en begon ik mij af te vragen of dit inderdaad normaal was in de Tanzaniaanse cultuur.
Inmiddels was het drie uur 's nachts (ik had om half 1 al aangekondigd dat ik weg zou gaan, maar soms heb je van die momenten dat je een eeuwigheid probeert om weg te gaan, maar dat je toch blijft hangen) en zei ik dat ik nu echt naar bed ging. Laura wou nog blijven en Sawadi zei dat hij me naar huis zou escorteren.
Ook dit is in Tanzania een algemeen gebruik en ik ben al vaak door studenten van a naar b geëscorteerd.
Toen we bij ons huis aankwamen kwam hij echter mee naar binnen en heeft hij nog maals voorgedaan hoe men in Tanzania elkaar begroet. Daarna begon hij over mijn figuur, want ik had hem eerder die avond verteld over een voorval in mijn preform 1 klas. Dit voorval ging als volgt:
Ik probeerde mijn klas te leren wat 'characteristics' waren, aangezien ze moesten leren wat de karakteristieken van de verschillende stenen tijdperken waren. We hebben het woord opgezocht in het Engels-Swahili woordenboek en daarna heb ik mijn klas gevraagd om mijn karakteristieken te noemen. De eerste was: you're beautiful. De tweede: you have a good shape. Toen ik zei dat dat niet echt karakteristieken waren, noemden ze dat ik lang was, wit was, blond haar had en grote ogen. Op een gegeven moment maakte Joseph een grapje dat ik niet begreep. Hij zei: Your bodyshape is 2. Ik vroeg wat hij bedoelde, maar toen zei Stumai: no, your bodyshape is 8! De hele klas lag in een deuk en ik heb gevraagd of ze het uit konden leggen, maar dat lukte niet heel goed.
Gelukkig wou Sawadi het wel even uitleggen en hij zat hierbij veelvoudig aan mijn buik, middel en heupen. Toen wou hij op de een of andere manier kijken wat ons verschil in lengte was en hij drukte mij heel hard tegen zich aan. Ik dacht echt dat hij mij wou gaan zoenen en ik voelde me behoorlijk ongemakkelijk!
Ik had al twee keer gezegd dat ik echt wou gaan slapen zodat hij weg zou gaan, maar dit had geen effect. Toen hij mij zo tegen zich aandrukte, heb ik op een wat hardere manier duidelijk gemaakt dat hij weg moest gaan en toen ging hij. Oh, ik voelde me verschrikkelijk!
Laura kwam pas om vijf uur 's nachts thuis, toen ik al sliep. Ik heb het haar vandaag verteld toen we thee aan het drinken waren, maar aangezien er allemaal leraren omheen zaten zei ze dat we het er beter op een ander moment over konden hebben.
Vanochtend voelde ik me vreselijk beroerd, maar ik ben toch om acht uur naar de school gegaan. Ik heb Mrs. Fairley gevraagd om werk en zij heeft ervoor gezorgd dat ik op het secretariaat kon meehelpen. Midden in mijn werk kreeg ik echter weer enorme last van diarree en Nitu heeft me met een briefje naar haar moeder gestuurd. Haar moeder (Aruna) spreekt slecht Engels en op het briefje stond een boodschap in Hindi. Mama Aruna heeft onmiddellijk een middeltje uit India voor me gemaakt, me citroenwater met suiker en een tabletje voor mijn maag gegeven. Na een uur moest ik van haar terugkomen om het middeltje nog een keer te nemen. Ik had het echter te druk, dus ging ik pas tegen lunchtijd en zowel Aruna als Nitu hebben erg goed voor me gezorgd! Vanavond gaat Nitu iets voor mij koken dat goed is voor mijn maag. Ze zijn zo ontzettend lief en ik ben heel blij dat ze er zijn!
Ze gaan mij leren hoe ik zelf yoghurt kan maken, want dit is volgens Ravi Badjati (de man van Aruna) heel erg goed voor mijn maag.
Vandaag heb ik eindelijk meer werk gekregen! Ik ga preform 1, form 1 en form 2 library class geven! Dit zijn in totaal acht verschillende klassen! Library class houdt hier het lezen van Afrikaanse literatuur in en het komt er op neer dat ik zelf ook al deze Afrikaanse klassiekers moet gaan lezen! Ik moet ze namelijk allerlei vragen over de boeken die we gaan lezen stellen en hun boekverslagen nakijken. Ik vind het ontzettend uitdagend en ik heb er heel erg veel zin in!
Dan, ga ik morgen beginnen met een Ruhi-cursus! De form 4 studenten gaan een week intensief Ruhi-boeken doen en ik doe met ze mee! Ik weet nog niet of ik boek een of twee ga doen, maar ik ben enorm blij met deze kans!
Ik merk dat ik me hier steeds meer thuis begin te voelen!
Hiermee sluit ik af voor vandaag,
Kussen Myrte