Eerste hele dag in Iringa

Lieve allemaal,
Dank jullie wel voor de reacties! Ik ben vandaag al een beetje beter geacclimatiseerd, maar gister zat ik er echt even doorheen en lag ik 's avonds in mijn bed te huilen. En dat ik Oscar ook nog even aan de telefoon had zorgde voor een extra uitbarsting van tranen. Ik was toch behoorlijk geschrokken van de barre omstandigheden waarin in het komende jaar zou moeten leven en ik dacht eventjes dat er best wel een kans zou zijn dat ik het niet zou overleven hier. Letterlijk bedoel ik. Ik heb namelijk zulke vreselijke verhalen over ziek zijn en de ziekenhuizen hier gehoord, dat ik toch wel door een zekere angst bevangen werd. Maar ik heb heel, heel goed geslapen nadat ik muziek had geluisterd (ik ben zo blij dat ik mijn ipod heb meegenomen) en in het fotoboek had gekeken. Ik sliep in het huis van Mrs en Mr Fairley, die een redelijk westers huis hebben en toen ik wakker werd voelde ik me uitgerust en was de hoofdpijn over. Er was geen warm water, dus ik heb een koude douche genomen en daarna kreeg ik brood en een gebakken ei als ontbijt. De Fairleys en alle andere westerse of rijkere gezinnen hebben een mooi, groot huis en een donkere hulp in de huishouding, wat mij toch nog enigzins een raar gevoel geeft. Maar goed, Laura kwam mij opzoeken toen ik aan het eten was en ze praatte mij de oren van het hoofd; Daarna heeft Laura mij de school laten zien. Echt heel mooi, maar op zijn Afrikaans. Alle huisjes hebben daken van golfplaat. Alle lokalen zijn in een vierkant met een binnenplaats in het midden, ik weet niet hoe je dit ook alweer in het Nederlands noemt. Er is een apart gebouw dat het computerlokaal is, waar ongeveer 35 computers staan en waar ik nu ook zit, tussen alle leerlingen.
Ik ben vandaag in het huisje getrokken waar ik gister over vertelde en Saskia logeert tijdelijk bij de mc cuse (ik weet niet hoe je het schrijft). We hebben een klein woonkamertje, slaapkamertje waar Laura en ik slapen, een keukentje en een klein badkamertje. Alles is in totaal zo groot als de kamer van Oscar bij Editha. In het badkamertje is ' het gat', waar een tijdje geleden een rat uit is gekomen en er is een douche, maar die werkt niet, dus je moet ' badderen'. Toch voel ik me al zowaar thuis in het huisje en plassen in het gat gaat me steeds beter af, ik plas in ieder geval niet meer over mijn broek heen.
Ik ben vandaag de hele tijd met Saskia in het huisje geweest. Soms kwamen er studenten langs, soms leraren en Laura was er ook af en toe. Saskia voelt zich al wat beter vandaag en we zijn blij dat we elkaar hebben.
Vandaag heb ik met Lua, een Afrikaans meisje dat vaak bij ons op bezoek komt, er is een vrouw vermoord gedaan. Ze verveelde zich een beetje, want ze hoefde vandaag niet naar school. De studenten hebben als ze naar school gaan allerminst de tijd om zich te vervelen. Ze moeten keihard werken zegt Saskia.
Het terrein van de school bestaat uit dat vierkante gebouw met grote binnenplaats, dit zijn de lokalen en kantoren van de medewerkers, dan is er een computerlokaal, een diningroom, de huizen van de verschillende mensen die hier werken, een voetbalveld en volleybalveld, en de verschillende slaapgebouwen (dormatories, schrijf je dat zo) van de meisjes. Het ziet er op zich heel gezellig uit, een soort klein dorpje. Er is ook een schoolwinkeltje en aan de achterkant van het terrein is een plaats waar ze koeien houden (waar je melk kunt halen in oude waterflessen. Deze melk moet je eerst koken en weer laten afkoelen voordat je het kunt drinken, want het komt rechtstreeks uit de koe) en een groentetuintje. Ik ben met Laura melk en groente gaan halen. De groente moet je gewoon zelf uit de grond trekken!
Vandaag kwam ik uit ons huisje en in ons straatje kwam een jongetje voorbij die met een wiel van een fiets rolde! Typisch Afrikaans en echt heel leuk om te zien!
Dit weekend gaan Saskia en ik naar Dar es Salaam, naar Winnie en Gerald. We gaan er voor zorgen dat Saskia weer beter gaat worden, want op deze manier blijft ze hier doorkwakkelen.
Nog enkele tafarelen die ik heb gezien tijdens de busreis van Dar naar Iringa: heel veel mensen in hutjes van takken en klei, heel veel mensen die langs de kant van de weg lopen, sommige vrouwen en kinderen dragen dingen op hun hoofd, marktjes langs de kant van de weg, kinderen met dikke buikjes... Het is echt verschrikkelijk en heel lastig om snel te beschrijven. Ik zal die reis nog een keertje goed beschrijven in mijn boekje op het moment dat ik de reis maak en dan zal ik dat later overtypen.
(ik heb ook een paar giraffes gezien en heel veel apen op en langs de kant van de weg)
Nou, dit was het voor vandaag, later meer. Hoe gaat het daar? En wat doen jullie zoal? Zouden jullie iedereen die nog niet van mijn site weet hierover kunnen vertellen?
Heel veel liefs, Myrte

p.s.: Lieve, lieve Maaike, je pakje is vandaag aangekomen en Saskia was er erg blij mij. De rest was er ook erg blij mee, want we hebben lekker van de pepermuntjes zitten snoepen! Jij bent ook de hele tijd in onze gedachten! Laura noemt ons zelfs soms per ongeluk Maaike!
Heeeeeeeeeel veeeeeel liefs Myrte