Een leuk en spannend weekendje

Lieve allemaal,
Het is voor het eerst dat ik opzie tegen het schrijven van mijn verslag. Ik ben behoorlijk moe, maar ik heb vooral zo enorm veel meegemaakt de afgelopen dagen, dat het een enorme klus wordt dit allemaal te beschrijven. Ik ga me er toch maar aan wagen en ik zal proberen om het zo bondig mogelijk te houden.
Te beginnen bij vrijdag. Ik heb weer een social science klas gehad en deze was enorm leuk! De opdracht was: geef een korte presentatie over de kaart die je hebt gemaakt. Er waren drie juryleden die de presentaties beoordeelden. Ikzelf was het hoofdlid, de andere twee leden wisselden per presentatie. Het was erg leuk en morgen gaan we verder. Dit doen we echter nadat ze hun wekelijkse toets hebben gemaakt (ja, ja, ik ben een strenge juf).
In de middag kreeg ik de verassing van mijn leven toen een van de secetaresses ineens een pakje in mijn handen drukte! Het pakje van mijn ouders, dat over minimaal 3 weken zou aankomen, was in vijf dagen aangekomen! Geweldig! Er zaten een t-shirtje, een boekje van Freek de Jonge waarvan ik de naam even kwijt ben, stickers, pakjes kauwgom en 'prayer beats' in! Hahaha, ik was enorm blij!
's Avonds hebben Laura en ik bij Mama en Baba Natasha gegeten en daarna hebben we Ethiopische thee gedronken in de 'Kibanda'. Dit is een evenement dat hier elke vrijdag plaatsvindt en waar vooral kinderen op af komen. We drinken thee, eten pinda's en popcorn en Laura zingt opera, maar ik weet niet of ze dit elke vrijdag doet.
Zaterdag heb ik heerlijk uitgeslapen, rustig aan gedaan en warm 'gebadderd' (ja, een douche of bad kan ik het niet noemen. De beste omschrijving blijft toch een warme tobbe.)
's Middags heb ik voor het eerst met een Dala Dala gereisd en ik vond het geweldig! Niks geeft je een groter Afrikaans gevoel dan reizen in een Dala Dala, alhoewel het soms ook doodsangsten bij me oproept. Je zit letterlijk als haringen in de ton, het busje piept en kraakt en je gaat met een enorme snelheid door de Tanzaniaanse bergen en langs de prachtige, maar zeer diepe, Tanzaniaanse dalen.
In Iringa town, waar Laura en ik heen gingen met deze Dala Dala, heb ik twee mooie stoffen gekocht. Daarmee zijn we naar de 'fundi', een soort klusjesman of vrouw (een fundi kan een schoenmaker, een kleermaker, een timmerman, enz. zijn), geweest die van deze stof voor mij twee rokken en een bloesje gaat maken! Over twee weken is het klaar en dan zie ik er uit als een echte Afrikaanse Mama!
Laura en ik hebben nog wat boodschappen gedaan voor de komende week, waarna we weer terug naar de school gingen. Toen we hier waren moesten we echter direct weer weg om Saskia op te halen, aangezien we hadden besloten dit lopend te doen.
Nou, in een Dala Dala door dit gebied reizen is cool, maar er doorheen lopen is nog tien keer cooler! Het geeft je echt het gevoel alsof je erbij hoort en je ziet Afrika zoals het echt is.
Toen we in Ipogoro aankwamen hebben we echter anderhalf uur moeten wachten voordat Saskia er was. Een eerdere bus had pech gekregen en Saskia's bus heeft alle passagiers en alle bagage van deze bus meegenomen! Dit gaf behoorlijk veel vertraging en Saskia moest het laatste uur van de reis staan.
Het was enorm leuk om Saskia weer te zien en we hebben de eerste avond lekker bijgekletst in het Nederlands! Hoezee!
We zijn in het begin van de avond ook even met zijn tweeën naar de gebeden geweest, zodat Saskia iedereen nog even kon zien. Toen we daarvan terugliepen kwamen we langs het computerlab en hoorde ik ineens iets ritselen naast ons in de greppel. De hele campus heeft naast elk pad greppels in verband met het regenseizoen. Ik keek goed in de greppel naast me en zei tegen Saskia: Volgens mij zit er een slang! Wij bleven staan kijken, todat de slang zijn kop omhoog stak en het een cobra bleek te zijn. Een cobra gaat zo 'rechtop' staan en verbreedt zeg maar zijn kop. Dit deed deze slang en wij sprongen gillend achteruit. Hij was denk ik een meter lang en helemaal zwart. Toen ik hem eerst zag vond ik het niet zo eng, totdat hij zijn cobra-ding deed. Dat is enorm eng om te zien!
De cobra is uit de greppel geklommen en via het looppad de bosjes ingegaan.
De studenten maken slangen altijd onmiddelijk dood, maar ze zijn er wel heel bang voor, wat mij ook nog banger maakt.
Vandaag ben ik met Saskia naar Iringa town geweest om haar file bij het ziekenhuis op te halen, toen bleek dat ze het kaartje met haar nummer was vergeten. Nu moet ze morgenvroeg, voordat ze weer naar Dar es Salaam gaat, langs het ziekenhuis. We hebben in Iringa gelunchd en zijn toen weer terug naar de school gegaan. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan Pelesi, een studente van deze school (22) die nu een maand vakantie heeft. Ze logeerde bij een vriendin die in Kibwabwa (het dorp waar de school zich ook bevindt) woont. Het bezoekje was erg leuk en gaf een beetje een beeld van hoe de mensen in het dorp wonen.
Toen we terugliepen kwamen we een hele groep kinderen tegen die met hun leraar onder een boom zaten. Toen wij aan kwamen lopen raakten de kinderen enorm enthousiast en begonnen ze te lachen en te gillen. We gingen er even naar toe en toen hebben ze met zijn allen voor ons gezongen! Het was echt zo schattig, totdat ik hoorde wat ze zongen: 'We are the people of Baha!' en ik me besefte dat het een baha'i kinderklas was! Ik heb toen 'if you're happy and you know it...' gezongen en ze deden vrolijk mee!
Het is echt heel raar om je te beseffen dat wij in Groningen een kinderklas hebben met drie kinderen (of eigenlijk een jeugdklas) en dat ze hier in een enorm afgelegen dorpje in de bergen van Tanzania een kinderklas hebben met dertig kinderen (en onder een boom!)!
Dit was het einde van mijn bericht, aangezien ik morgen vroeg op moet en niet te laat naar bed wil. Overmorgen weer een verhaal!
Liefs, Myrte