Helaas pindakaas: Malaria de paria!

Ja, jullie hebben het goed gelezen: ik heb vandaag een bloedtest laten doen en er bleken vier malaria-parasieten in mijn bloed te zitten! Jakkes! Goed nieuws is, dat het niet een heel, heel ernstige vorm is en enorm goed nieuws is dat uit de test bleek dat ik geen typhoid had!
Ik heb nu goede pillen gekregen, waarvan ik er net twee heb genomen en ik er dan nog zes dagen elke dag een moet nemen.
Niet ongerust worden (dit is met name een bevel voor opa!), want het valt allemaal wel mee. Hier is malaria zoiets als de griep in Nederland. Je bent even een paar dagen ziek en dan is het weer over. Helemaal nu ik deze medicijnen heb moet het, volgens Mrs. Fairley, binnen twee dagen zo'n beetje weg zijn! Gelukkig heb ik ook de tijd om uit te zieken want ik ben morgen vrij!
Ik heb vandaag wel gewerkt, ondanks het feit dat ik me vanmiddag behoorlijk beroerd voelde. Vanochtend voelde ik me wel redelijk goed, alleen toen ik op kantoor kwam bleken al mijn documenten die ik had getypt en degene waar ik gister mee was begonnen weg te zijn! Ik schrok me dood! Mr. Juma, de vice principal, had de documenten gister op zijn flashdisk gezet, zei Sarah, en daarbij heeft hij ze per ongeluk van de computer gewist. De hele map 'mijn documenten' ,die voorheen behoorlijk vol zat, was leeg! Het is allemaal goed gekomen en in de tijd dat ik aan het wachten was op de flashdisk, heb ik heerlijk naar een dvd over Tony Braxton gekeken. Niet echt mijn smaak, maar beter dan Julio Iglesias.
Ik heb nog een les gehad (een les duurt tachtig minuten) die niet heel denderend ging, maar dat kwam doordat ik niet zo lekker was denk ik.
's Middags voelde ik me op mijn slechtst en toen ik dacht dat ik bijna klaar was met typen en ik daarna even in bed kon gaan liggen, zei Mr. Epyeru ineens: "Je hebt het behoorlijk druk!" Ik dacht: "Hoezo druk, ik ben bijna klaar". Toen overhandigde hij mij een enorme stapel typwerk en toen hij weg was moest ik huilen! Ik trok het echt even niet meer.
Ik heb getypt tot en met kwart voor vier (om half acht begint de dag en om kwart voor vier eindigt ie)en toen moest ik met een groepje studenten 'het toneelstuk' voorbereiden. Ik ben namelijk vier dagen geleden gevraagd om een toneelstuk te schrijven en uit te oefenen voor de geboortedag van de Bab, volgende week donderdag.
Vandaag heb ik het verhaal uitgetypt, de studenten bij elkaar gezocht en hebben we onze eerste bijeenkomst gehad.
Het waren zes jongens, waarschijnlijk allemaal ouder dan ik, waarmee ik op een erg klassikale manier (dat ging automatisch) het verhaal heb doorgenomen. Toen ik bezig was zag ik mezelf staan daar, tegenover die groep jongens, terwijl ik met wilde gebaren en duidelijk Engels alles uitlegde. Het voelde erg vreemd, maar het resultaat was toch erg goed. Morgen na de lunch hebben we weer afgesproken.
Voordat ik deze bijeenkomst had kwam ik Becky Fairley tegen en heb ik haar verteld over mijn 'ziekte'. Zij zei: dat klinkt als malaria en je moet het onmiddellijk laten onderzoeken! Ik denk dat Jim (haar man) je later op de middag wel naar een kliniek kan brengen.
Dus na het 'tonelen' ben ik naar het huis van de Fairleys gegaan, waar Jim net aan het koken was. Ik heb mijn verhaal verteld, een kopje tomatensoep gedronken en daarna zijn we naar Iringa Town gegaan! Echt geweldig van hem!
We zijn eerst naar het laboratorium, toen naar de dokter en toen naar de apotheker geweest!
Bedankt voor alle leuke reacties! Harald, ik mis de voetbalwedstrijden met jou ook! Maar tegen de tijd van het wk zal dit helemaal excessieve vormen aannemen! Gelukkig is hier iemand die ook heel erg van het Nederlands Elftal houdt en die met mij naar de wedstrijden wil kijken!
Gerard: ik vond het erg leuk om te horen dat Anne in Tanzania was en erg leuk om te lezen dat ze het zo geweldig heeft gevonden! Waar is ze precies geweest?
Jelle en Louis: ik drink altijd gekookt water en dat heeft gebaat want ik heb geen typhoid. Typhoid is een salmonellabacterie waar het water hier helemaal vol van zit. Bedankt voor jullie leuke reactie!
Johanna en Kirsten: ook jullie dank je wel voor de steun, ik zal goed op mezelf letten!
Dan als laatste, opa: Ik weet dat u dit dit weekend gaat lezen! Heel veel groetjes en liefs en ik ben blij dat je eindelijk weer een telefoon voor in de huiskamer hebt!
Tot snel, allemaal!
Kussen, Myrte