De grote boodschap op zijn Tanzaniaans
Door: Myrte
Blijf op de hoogte en volg Myrte
30 Oktober 2005 | Tanzania, Iringa
Lieve allemaal,
het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, want ik was de hele tijd niet in de gelegenheid het computerlab te bezoeken. Dit betekent echter wel dat ik nu extra veel te vertellen heb.
Te beginnen bij vrijdag. Toen ik wakker werd merkte ik dat ik toch weer een beetje last van mijn maag had. De avond hiervoor had ik na het avondeten behoorlijk wat cashewnoten gegeten omdat ik om de een of andere merkwaardige reden trek had en ik zwoer deze ochtend dat ik nooit meer iets na het avond eten zou eten.
Donderdag had mijn klasje aangegeven dat ze graag met me naar de rivier wilden. Saskia heeft ze namelijk tijdens de les een keer meegenomen naar de Ruaha River, die hier niet zo ver vandaan stroomt.
Ik heb een afspraak met mijn klas gemaakt dat als niemand op de test van vrijdag een F of een D zou scoren, ik ze op maandag mee naar de rivier zou nemen. Dit vonden ze erg vreemd en velen moesten lachen, maar ze gingen de uitdaging aan!
Vrijdagochtend gaf ik ze dus een test. Toen ik het lokaal binnenkwam ging er een bewonderend 'ooooh' door de klas. Ik had die ochtend namelijk mijn Tanzaniaanse rok en bovenstukje aangedaan en iedereen die ik tegenkwam vond het prachtig!
De vrouwelijke medewerkers van de school waren vooral te spreken over mijn goede smaak. De oudere mannelijke leraren vonden dat ik er erg 'smart' uitzag en de jongere mannelijke leraren zeiden dat ze me erg 'attractive' vonden deze dag!
Mijn eigen klasje vond het ook erg 'smart' en 'beautiful', maar toen ze bijna klaar waren met de test voelde ik me ineens niet meer zo beautiful, want ik had enorme buikkrampen. Ik ben half kermend de klas uitgestrompeld en het kantoor van het secretariaat, waar Nitoo zit, binnengegaan. Ze lieten me zitten, maar toen moest ik midden in het kantoor overgeven!
Nitoo heeft me onmiddellijk naar haar moeder gestuurd en hier ben ik snel naar de wc gegaan, want ik had weer verschrikkelijke diarree.
Ik ben gaan rusten en Nitoo is Jim Fairley voor me gaan zoeken zodat hij me naar het ziekenhuis kon brengen.
Hij kwam pas 's middags en we zijn toen onmiddellijk naar het ziekenhuis gegaan.
Hier heb ik eerst een dokter bezocht die zei dat ik een bloedtest en een 'stoolsample' moest laten doen. Dit laatste komt erop neer dat ik in een piepklein flesje moest poepen. Eerst gaven ze me een kartonnen doosje en een stokje, maar aangezien mijn ontlasting pure vloeistof is, kreeg ik een klein glazen flesje.
Toen op naar de wc: een stinkend hokje met een gat in de vloer en een emmer met water ernaast. Geen wc-papier, geen zeep.
Tanzanianen gebruiken geen wc-papier, die vegen alles, zowel bij de kleine als de grote boodschap, af met hun handen.
Naast de wc (lees: gat) staat een emmer water met een klein bekertje erin, waarmee je je handen kunt afspoelen.
Voor het eerst ben ik op de Tanzaniaanse manier naar de wc geweest en dit vond ik niet echt een pretje.
Ik kon echter niet anders, want om het flesje vol te krijgen moest ik letterlijk over mijn handen heen poepen.
Goed, goed. Meer details geef ik niet. Laten we het erop houden dat het me gelukt is, dat ik daarna om zeep heb gevraagd en mijn handen erg, erg goed heb gewassen.
Toen we aan het wachten waren op de resultaten van de tests, werd ik helaas weer enorm misselijk en moest ik wederom naar de vreselijke wc om over te geven.
Toen ook nog diarree. Daar stond ik dan in een vreselijk smerige wc, boven een gat, terwijl alles er aan alle kanten uitliep, zonder wc-papier en in mijn mooie, nieuwe Tanzaniaanse outfit!
Dit was voorzeker de vreselijkste situatie waarin ik tot nu toe ben terecht gekomen!
De uitslag van de test was de volgende: amoeben en typhoid.
Met deze uitslag moest ik weer naar de dokter, maar na een half uur wachten en nog een bezoek aan de toiletten, bleek de dokter er niet te zijn. Hij was voor onbeperkte tijd gaan lunchen!
Jim en ik hebben ons geld terug gevraagd en gekregen(!) en zijn toen naar een ander ziekenhuis gegaan.
Hier was echter ook geen dokter aanwezig en bij onze laatste poging, een klein kliniekje een beetje buiten het centrum, was er gelukkig wel een arts.
Hij schreef medicijnen voor en heeft mijn bloeddruk opgemeten. Deze bleek zo laag te zijn dat hij vond dat ik aan een infuus moest! Ik schrok me een ongeluk!
Jim zei dat er op de school zusters waren die mij aan een infuus konden leggen en vroeg of we de benodigdheden mee konden krijgen. Dit kon gelukkig en we vertrokken met een plastic tas vol medicijnen, waaronder drie plastic zakken vocht voor het infuus.
Op de school aangekomen zeiden de zusters dat ze het infuus niet wilden aanbrengen omdat er dan de hele nacht iemand bij me moest waken, of zo (het duurt namelijk een uur of acht) en dat we de volgende ochtend naar het ziekenhuis moesten gaan om daar, als het nog nodig was, het infuus te laten aanbrengen.
De Badjate's vonden dat ik bij hun moest overnachten en dat heb ik gedaan. Nitoo sliep bij mij op de kamer en zij en haar moeder hebben me erg goed verzorgd.
De volgende ochtend (zaterdagochtend) voelde ik me wel goed. Geen last meer van mijn maag.
Jim kwam me om zeven uur 's ochtends halen om naar het ziekenhuis te gaan, maar toen hij zag dat ik me wel goed voelde, besloten we om niet te gaan. We hebben de zuster mijn bloeddruk op laten meten en deze was omhoog gegaan (als deze nog steeds zo laag was waren we wel naar het ziekenhuis gegaan).
Toen heb ik voor het eerst mijn medicijnen tegen amoeben genomen en daarna ben ik weer gaan slapen (bij de Badjate's)
De medicijnen voor typhoid neem ik eerst niet, want volgens Jim is de kans erg klein dat ik dit ook daadwerkelijk heb. De tests zijn erg onbetrouwbaar.
De hele zaterdag heb ik in bed gelegen en ik heb veel geslapen. Ik had totaal geen energie en het voelde alsof er lood in al mijn ledematen zat. Ik was zo slap als een vaatdoek en dit komt waarschijnlijk door de medicijnen.
De Badjati's hebben weer heel goed voor mij gezorgd en er zijn veel mensen op bezoek gekomen.
Vandaag ben ik nog steeds behoorlijk zwak en na mijn ontbijt ben ik naar huis gegaan en daar heb ik de toetsen nagekeken. Deze waren heel goed gemaakt, dus de deal heeft ze echt gestimuleerd!
Over de verhouding tussen jongens en meisjes hier het volgende: aangezien dit een baha'i school is, wordt er veel aandacht besteed aan de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Een paar weken geleden op een van de baha'i bijeenkomsten vroeg degene die aan het spreken was aan de baha'i studenten: als je een zoon en een dochter hebt en je hebt alleen geld om een van de twee naar school te sturen, wie stuur je dan naar school?
'HET MEISJE' riepen ze allemaal in koor!
Heel veel liefs en kussen,
Myrte
het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, want ik was de hele tijd niet in de gelegenheid het computerlab te bezoeken. Dit betekent echter wel dat ik nu extra veel te vertellen heb.
Te beginnen bij vrijdag. Toen ik wakker werd merkte ik dat ik toch weer een beetje last van mijn maag had. De avond hiervoor had ik na het avondeten behoorlijk wat cashewnoten gegeten omdat ik om de een of andere merkwaardige reden trek had en ik zwoer deze ochtend dat ik nooit meer iets na het avond eten zou eten.
Donderdag had mijn klasje aangegeven dat ze graag met me naar de rivier wilden. Saskia heeft ze namelijk tijdens de les een keer meegenomen naar de Ruaha River, die hier niet zo ver vandaan stroomt.
Ik heb een afspraak met mijn klas gemaakt dat als niemand op de test van vrijdag een F of een D zou scoren, ik ze op maandag mee naar de rivier zou nemen. Dit vonden ze erg vreemd en velen moesten lachen, maar ze gingen de uitdaging aan!
Vrijdagochtend gaf ik ze dus een test. Toen ik het lokaal binnenkwam ging er een bewonderend 'ooooh' door de klas. Ik had die ochtend namelijk mijn Tanzaniaanse rok en bovenstukje aangedaan en iedereen die ik tegenkwam vond het prachtig!
De vrouwelijke medewerkers van de school waren vooral te spreken over mijn goede smaak. De oudere mannelijke leraren vonden dat ik er erg 'smart' uitzag en de jongere mannelijke leraren zeiden dat ze me erg 'attractive' vonden deze dag!
Mijn eigen klasje vond het ook erg 'smart' en 'beautiful', maar toen ze bijna klaar waren met de test voelde ik me ineens niet meer zo beautiful, want ik had enorme buikkrampen. Ik ben half kermend de klas uitgestrompeld en het kantoor van het secretariaat, waar Nitoo zit, binnengegaan. Ze lieten me zitten, maar toen moest ik midden in het kantoor overgeven!
Nitoo heeft me onmiddellijk naar haar moeder gestuurd en hier ben ik snel naar de wc gegaan, want ik had weer verschrikkelijke diarree.
Ik ben gaan rusten en Nitoo is Jim Fairley voor me gaan zoeken zodat hij me naar het ziekenhuis kon brengen.
Hij kwam pas 's middags en we zijn toen onmiddellijk naar het ziekenhuis gegaan.
Hier heb ik eerst een dokter bezocht die zei dat ik een bloedtest en een 'stoolsample' moest laten doen. Dit laatste komt erop neer dat ik in een piepklein flesje moest poepen. Eerst gaven ze me een kartonnen doosje en een stokje, maar aangezien mijn ontlasting pure vloeistof is, kreeg ik een klein glazen flesje.
Toen op naar de wc: een stinkend hokje met een gat in de vloer en een emmer met water ernaast. Geen wc-papier, geen zeep.
Tanzanianen gebruiken geen wc-papier, die vegen alles, zowel bij de kleine als de grote boodschap, af met hun handen.
Naast de wc (lees: gat) staat een emmer water met een klein bekertje erin, waarmee je je handen kunt afspoelen.
Voor het eerst ben ik op de Tanzaniaanse manier naar de wc geweest en dit vond ik niet echt een pretje.
Ik kon echter niet anders, want om het flesje vol te krijgen moest ik letterlijk over mijn handen heen poepen.
Goed, goed. Meer details geef ik niet. Laten we het erop houden dat het me gelukt is, dat ik daarna om zeep heb gevraagd en mijn handen erg, erg goed heb gewassen.
Toen we aan het wachten waren op de resultaten van de tests, werd ik helaas weer enorm misselijk en moest ik wederom naar de vreselijke wc om over te geven.
Toen ook nog diarree. Daar stond ik dan in een vreselijk smerige wc, boven een gat, terwijl alles er aan alle kanten uitliep, zonder wc-papier en in mijn mooie, nieuwe Tanzaniaanse outfit!
Dit was voorzeker de vreselijkste situatie waarin ik tot nu toe ben terecht gekomen!
De uitslag van de test was de volgende: amoeben en typhoid.
Met deze uitslag moest ik weer naar de dokter, maar na een half uur wachten en nog een bezoek aan de toiletten, bleek de dokter er niet te zijn. Hij was voor onbeperkte tijd gaan lunchen!
Jim en ik hebben ons geld terug gevraagd en gekregen(!) en zijn toen naar een ander ziekenhuis gegaan.
Hier was echter ook geen dokter aanwezig en bij onze laatste poging, een klein kliniekje een beetje buiten het centrum, was er gelukkig wel een arts.
Hij schreef medicijnen voor en heeft mijn bloeddruk opgemeten. Deze bleek zo laag te zijn dat hij vond dat ik aan een infuus moest! Ik schrok me een ongeluk!
Jim zei dat er op de school zusters waren die mij aan een infuus konden leggen en vroeg of we de benodigdheden mee konden krijgen. Dit kon gelukkig en we vertrokken met een plastic tas vol medicijnen, waaronder drie plastic zakken vocht voor het infuus.
Op de school aangekomen zeiden de zusters dat ze het infuus niet wilden aanbrengen omdat er dan de hele nacht iemand bij me moest waken, of zo (het duurt namelijk een uur of acht) en dat we de volgende ochtend naar het ziekenhuis moesten gaan om daar, als het nog nodig was, het infuus te laten aanbrengen.
De Badjate's vonden dat ik bij hun moest overnachten en dat heb ik gedaan. Nitoo sliep bij mij op de kamer en zij en haar moeder hebben me erg goed verzorgd.
De volgende ochtend (zaterdagochtend) voelde ik me wel goed. Geen last meer van mijn maag.
Jim kwam me om zeven uur 's ochtends halen om naar het ziekenhuis te gaan, maar toen hij zag dat ik me wel goed voelde, besloten we om niet te gaan. We hebben de zuster mijn bloeddruk op laten meten en deze was omhoog gegaan (als deze nog steeds zo laag was waren we wel naar het ziekenhuis gegaan).
Toen heb ik voor het eerst mijn medicijnen tegen amoeben genomen en daarna ben ik weer gaan slapen (bij de Badjate's)
De medicijnen voor typhoid neem ik eerst niet, want volgens Jim is de kans erg klein dat ik dit ook daadwerkelijk heb. De tests zijn erg onbetrouwbaar.
De hele zaterdag heb ik in bed gelegen en ik heb veel geslapen. Ik had totaal geen energie en het voelde alsof er lood in al mijn ledematen zat. Ik was zo slap als een vaatdoek en dit komt waarschijnlijk door de medicijnen.
De Badjati's hebben weer heel goed voor mij gezorgd en er zijn veel mensen op bezoek gekomen.
Vandaag ben ik nog steeds behoorlijk zwak en na mijn ontbijt ben ik naar huis gegaan en daar heb ik de toetsen nagekeken. Deze waren heel goed gemaakt, dus de deal heeft ze echt gestimuleerd!
Over de verhouding tussen jongens en meisjes hier het volgende: aangezien dit een baha'i school is, wordt er veel aandacht besteed aan de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Een paar weken geleden op een van de baha'i bijeenkomsten vroeg degene die aan het spreken was aan de baha'i studenten: als je een zoon en een dochter hebt en je hebt alleen geld om een van de twee naar school te sturen, wie stuur je dan naar school?
'HET MEISJE' riepen ze allemaal in koor!
Heel veel liefs en kussen,
Myrte
-
30 Oktober 2005 - 11:08
Johanna:
Lieve Myrte,
Jeetje Myrte wat naar dat je nog steeds zo ziek bent. Weet je zeker dat je dat infuus niet neemt? Kan je niet langer bij die familie blijven en een tijdje geen les geven om zo even goed aan te sterken? Drink je ook elke dag een zakje ORS? Heb je die uberhaupt? Anders moet je het even zeggen en dan zend ik deze ook wel mee. He wat vervelend allemaal! Maar ik ben super trots op je dat je ondanks alle ellende zo positief blijft, echt super knap! Ga nou maar niet mee zwemmen want dat water zal vast ook wel voor bacterien zitten!! Daar zijn "wij"europeanen gewoon niet tegen gewassen. Heel veel sterkte...ik vind je lief!!! -
30 Oktober 2005 - 13:28
Ronald:
Hoi Myrthe,
Ik liep een paar weekjes achter met het lezen van je berichten maar ben deze zondag weer helemaal bijgelezen. We zijn supertrots op je. Harstikke vervelend van je darm klachten. Ik heb het zelf een paar keer meegemaakt (o.a. in Arusha in het noorden van Tanzania) en weet hoe vervelend het is. Dit jaar augustus zijn Johanna en ik naar China geweest en vantevoren waren we best bezorgd of mijn darmpjes weer op zouden spelen maar uiteindelijk heb ik nergens last van gehad (terwijl meer dan de helft van onze 20 reisgenoten wel last heeft gehad). Dat kwam voornamelijk door een paar tips die ik had gekregen. Misschien ken je ze al wel maar voor de zekerheid zet ik ze onder dit berichtje even neer. Ik heb me er in China heel consequent aan gehouden. Dat was soms heel vervelend en ik voelde me vaak een beetje een watje... maar alles beter als die @!&@#$% maagkrampen en diarree.
- pas op met groente en fruit (salades). vaak zijn ze gewassen met ongezuiverd leiding water
- je neus en je smaak vertellen je vaak onmiddellijk of wat je eet wel of niet bedorven is. bij twijfel onmiddellijk stoppen.
- zorg dat je handen altijd goed schoon zijn vooral als je dingen met je handen eet. heb jij bijvoorbeeld handflesjes met desinfecterende alcohol gelei? we kunnen je ze probleemloos toesturen.
- bestek wordt ook vaak met ongezuiverd leidingwater schoongemaakt. voordat je bestek gebruikt kan je er even een aansteker overheen halen om te ontsmetten.
Misschien heb je er wat aan. In ieder geval veel sterkte en veel succes met al het goede werk dat je daar doet. -
30 Oktober 2005 - 16:36
Paulien:
lieve Myrte, komisch dit laatste verhaal. Het zou de wereld misschien wel heel goed doen, maar eens alle meisjes naar school!
wat een ellende, die amoeben, doe je voorzichtig! Je moet wel aansterken hoor. dikke kus,
Paulien -
30 Oktober 2005 - 16:59
Mahyar:
Hey Myrte,
moet je vertellen dat het ncbj je erg mist:) ik heb even snel door je fotos gekeken en het lijkt me erg leuk wat je allemaal meemaakt, vooral de afrikaanse stranden met kokosnoten vond ik zo komisch
nou heel veel succes met je verdere verblijf, x
groetjes Mahyar -
30 Oktober 2005 - 17:22
Anna N:
Lieve Myrte,
Echt heel veel en sterkte met je ziekte! Ik hoop dat je snel beter wordt en met de klas naar de rivier kunt gaan!
Liefs Anna -
31 Oktober 2005 - 08:56
Gerda Kaper:
Ha die Myrte,
Wat leuk om op deze manier
je leven te volgen.
Het allerbeste ook met het ziek zijn.
Heel veel liefs,
Gerda (W.A.) -
31 Oktober 2005 - 10:06
A-Sing:
Hey Myrte,
Was je van te voren in NL tegen verschillende ziektes ingeënt, voordat je vertrok? Echt vervelend al die ziektes! Ik wens je veel beterschap toe en hopelijk was dit het laatste in de serie ziektes...Veel liefs -
31 Oktober 2005 - 13:40
Myrte:
Lieve allemaal, even een kort berichtje. Bedankt voor alle tips! Het was tot nu toe een beetje moeilijk voor me om alles zo 'zuiver' te doen, aangezien Laura er totaal niet op let. Als ze salade maakt, wast ze de groente gewoon met kraanwater. En toen ze een keer in een dorp (Ipogoro, geloof ik) was voor een weekend, heeft ze gewoon ongekookt water gedronken.
Wat me nog het meest verbaasde is dat ze geen wc papier gebruikt! Ze heeft de Tanzaniaanse manier volledig overgenomen!
Ze is echter nog niet een keer ziek geweest in de vijf maanden dat ze hier is!
Vandaag gaat het al wel wat beter. Ik heb vanochtend wel les gegeven en gewerkt en in het begin van de middag stortte ik in. Ik was uitgeput!
Nu nog steeds ben ik verschrikkelijk moe. Morgen ga ik heel, heel rustig aan doen.
Heel veel liefs, Myrte
P.S. Johanna, ik weet niet wat ORS is... -
31 Oktober 2005 - 15:39
Maaike:
He Myrt! Zo... bijna 'kwartet' aan enge ziektes! :D Die Laura doet het toch ergens dan wel goed... Hmmm... daar gaat 'ie dan, men neme één hand na het poepen en een emmertje water... haha! Succes! En rustig aan he? Pole Pole! Dikke knuffel! -
31 Oktober 2005 - 17:08
Ruth:
lieve Myrte
Ik ben even uit verbinding geweest want we waren naar Haifa. Je berichten lezende vroegen we ons af of je ORS hebt. (oral rehydration salt) Dat zit in zakjes en los je op in water en dat blijft binnen zodat je niet zo slap wordt. Ik denk dat je het wel kent, maar lees er niet over. liefs -
31 Oktober 2005 - 18:44
Ronald &Johanna:
Lieve Myrte
Ruth heeft al geschreven wat ORS. Het is een zout/suikeroplossing. Dit moet men nemen als degene in diaree is omdat je dank veel vocht/zout en suiker verliest. 1 per dag is genoeg, zeker niet meer!! Ik had vandaag geen tijd, maar probeer het pakje morgen op de bus te doen. Dan maar duimen dat het aankomt! We hebben er ook nog wat anders in gedaan. Jaja...spannend!!! Ik zal op het kaartje die erbij inzit schrijven wat er nog meer in zit, kijken of er iets uitgehaald wordt. Lieverd, echt rustig aan doen. Na zo'n dag werken en helemaal moe zijn, is al een teken. Liefs Ronald & Johanna -
01 November 2005 - 17:54
Johanna:
Hoiiiiiiiiiiiiiii
Vanmiddag je pakje bij het postkantoor afgegeven, Nu maar wachten of het aankomt. Ik hoop het -
02 November 2005 - 09:21
Jelle En Louis:
Lieve Myrte,
al een tijdje niets van ons laten horen, omdat we een weekje weg waren. Nu heb ik de laatste verslagen van jou goed doorgelezen. Altijd boeiend om via jou in zo'n andere wereld verzet te woren. De foto's erbij maken het exotische beeld compleet. Maar o wat moet je goed om je gezondheid denken! Want als Europeaan ben je nu eenmaal bijzonder kwetsbaar en het zal echt wel een poos duren voordat je voldoende afweerstoffen in je lichaam hebt opgebouwd om zonder maag en darmproblemen te kunnen functioneren. Je moet gewoon heel erg kritisch blijven op alles wat je drinkt en eet, en dat is soms bestmoeilijk als je ziet dat anderen van alles tot zich nemen zonder problemen.
geweldig dat je nu ook aan andere klassen les gaat gevren, zelfs een literatuurklas. ik heb dat altijd het allerleukste onderdeel gevonden van mijn werk als docent Frans, maar helaas is er in de huidige bovenbouw van het VWO nauwelijks plaats en tijd meer voor een grondige verkenning van cultuur en literatuur. Gelukkig ga ik vanaf januari 2006 een cursus Franse literatuurgeschiedenis geven aan het IVAK in Delfzijl voor cultureel en literair geïnteresseerde vutters en dat lijkt me geweldig leuk! Jouw ouders en Dorus zijn inmiddels naar de Costa Brava overgehuisd en ik hoop dat ze daar een goede start zullen hebben.
Zorg goed voor jezelf! heel veel liefs en groeten van ons beiden, Louis -
05 November 2005 - 12:45
Keshia:
Jemig de Pemig Myrte!! Dat is niet niks..KLinkt een btje zorgbarend allemaal. Ik kan je alleen veeeel sterkte wensen en hoop dat het snel weer beter zal gaan met je. Ook nog even mijn excuses dat ik zo weinig lat horen, maar heb het echt erg druk (slecht excuus) met het voorbereiden van mijn reis. Nog maar een weekje te gaan en ik begin em echt een btje te flippen.
Ik zal zeker meer van me laten horen als ik daar ben. Alle liefs keshia -
05 November 2005 - 17:02
Eva:
Heeeej Merzte!! Wat een enge verhalen allemaal! Ze komen ook allemaal ineens zo op me af, ik lees ze niet zo vaak.. Is ook wel heeel dom van mij, want je verhalen zijn echt meeslepend en leuk om te lezen! Maar meissie, goed voor jezelf zorgen he! Doe ik niet hoor, ben ziek. Maarja, dat is maar een griepje, gaat weer over. Ik sprak Oscar nog en hij zei dat hij je miste en heeel veel zin heeft om naar je toe te gaan!
Nou meissie, je bent dus écht die wereldverbeteraar zo te merken, dus je komt echt wel weer over die stomme ziektes heen, je bent lekker toch wel sterk genoeg!
Succes!!!!!
Liefs van eva -
06 November 2005 - 13:01
Cyanne En Jasper:
lieve myrte,
ik hoorde van saskia dat je ons pakketje dat voor sas was, hebt ontvangen. Ik hoop dat je er veel plezier van hebt! is het toch nog in goede handen beland! liefs cyanne en jasper
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
