Kippen en Ruhi
Door: Myrte
Blijf op de hoogte en volg Myrte
06 November 2005 | Tanzania, Iringa
Lieve allemaal,
Na erg veel moeite heb ik uiteindelijk het computerlab bereikt! Ik vond het zeer urgent om een bericht te plaatsen, ten eerste omdat mijn verhalen zich opstapelen en ik, als ik nog langer zou wachten, zal verzwelgen in mijn eigen woorden, ten tweede om jullie uit de waan te helpen dat ik ziek ben! Ik ben namelijk weer helemaal opgeknapt en hoop dat, nu ik alle hier meest voorkomende ziektes heb gehad, ik voorlopig gezond blijf!
Zondag, maandag en dinsdag voelde ik me nog erg zwak en vermoeid (waarschijnlijk door de medicijnen), maar woensdag was ik weer zo'n beetje de oude! Dat kwam goed uit, want het was de sportdag!
Dit was voor mij, maar eigenlijk voor iedereen op de campus, een grote verrassing. Op dinsdagmiddag, na de lessen, had ik een vergadering van het Instituut van Baha'i Zaken (Institute of Baha'i Affairs) en hierin werd ineens gespeculeerd dat er de volgende dag een sportdag zou plaats vinden.
Later die avond werd er nog meer gespeculeerd, maar niemand was zeker van zijn zaak. Nitoo heeft me verteld dat het programma van de sportdag om elf uur 's avonds is getypt en dat het toen pas officieel was.
Ik was uitgenodigd om deze vergadering bij te wonen zodat ik kon notuleren, aangezien Mrs. Fairley vond dat ik het de vorige keer zo goed had gedaan.
De vergadering duurde erg lang (Mr. Epyeru was al ingedommeld voordat we begonnen waren), maar ik vond het erg interessant. Wat me shockeerde was toen een studente genaamd Diana, een baha'i studente die ik wel ken, ter sprake kwam. Haar zus, die haar schoolgeld betaalde, heeft een tijd geleden een ongeluk gehad waardoor ze niet meer kan werken en het schoolgeld van Diana niet meer kan betalen. Nu moest het instituut beslissen of ze haar een 'scholarship' gaan geven of niet! Zoniet dan moet ze van school en kan ze een verdere opleiding eigenlijk wel vergeten. Vragen als: is ze onze moeite wel waard, enzo... Verschrikkelijk!
Maar goed, woensdag, sportdag! In de ochtend kon ik er niet bij zijn, omdat ik de notulen moest typen en nog ander werk te doen kreeg, maar in de middag ben ik gaan kijken.
Ik heb sinds lange tijd niet zo'n leuke middag gehad! Ik ben opgetrokken met de jongere leraren, de studenten en Sawadi, die ik nu beter op afstand kan houden.
De leraren vertelden me wat voor sporten en spellen er allemaal gespeeld waren en om het volgende spel heb ik in een deuk gelegen: Je hebt vier spelers die bij het begin van het spel ieder in een hoek van het veld staan. In het midden van het veld 'staan' vier kippen. Op het signaal van de scheidsrechter of misschien als de kippen al beginnen te rennen, rent iedere speler op een kip af. Doel is de kip te vangen en als je de kip vangt mag je hem houden!
Het was niemand gelukt, behalve Juma Hamisi (alias mini) en hij had dus een lekker maaltje verdient. De 'jongens' waren nu aan het overleggen wanneer precies ze de kip zouden slachten en ik als ras-echte vegetariër had een brok in mijn keel. Nee hoor, ik heb er op zich geen problemen mee als iemand eigen dieren slacht, zolang ik er maar niet bij hoef te zijn, want dan moet ik huilen. Hier hebben we het erg lang over gehad en we hebben erg gelachen!
Die avond vroeg Nitoo mij of ik mee wou doen met Ruhi 6, want donderdag zou ze beginnen met deze cursus met Sarah Kataka (een jonge lerares) en twee Form 4 studenten. Nitoo is de tutor. Ik heb natuurlijk ja gezegd en ben onmiddellijk het boek bij de Fairleys gaan halen! Ik was ontzettend enthousiast en blij dat ik eindelijk, eindelijk aan een Ruhi-boek kan beginnen!
Even snel voor degenen die niet weten wat Ruhi is: Ruhi is een methode, gemaakt in Zuid-Amerika, om je te verdiepen in het baha'i geloof. Er zijn tot nu toe zeven Ruhi boeken vertaald en ieder boek heeft een ander onderwerp. Je werkt in de vorm van leerkringen. Een niet al te grote groep gaat door het boek en wordt begeleid door een tutor. Je kunt een tutor worden als je alle boeken hebt gedaan. De Ruhi methode is een onderdeel van het vijfjarenplan en wordt over de hele wereld gebruikt! Zowel baha'is als niet-baha'is kunnen deelnemen!
Die avond hoorde ik ook dat het de volgende dag waarschijnlijk een nationale feestdag zou zijn. Wederom was niemand echter zeker van zijn zaak, maar dit kwam omdat het afhing van de stand van de maan. Laat op de avond zou het pas blijken en zou het officieel aangekondigd worden.
Ik weet niet precies het hoe en wat (het had iets te maken met de Islam en de ramadan), volgens mij was de maan totaal niet zichtbaar, maar het was in ieder geval toch geen feestdag.
Dat betekende dat ik een gedeelte van mijn Ruhi moest missen omdat ik mijn klasje had.
We zijn met zijn allen naar de rivier gegaan en dit was een enorm leuke ervaring! De omgeving hier is prachtig en we liepen rechtstreeks door de 'akkers'(het is erg dor, dus erg veel begroeiing is er niet) en tussen de bananenplanten en kuddes koeien en geiten.
Vrijdag was het wel een vrije dag, omdat de ramadan was afgelopen en ik heb de hele dag Ruhi gedaan. 's Middags was er negentiendaags feest en heb ik aangekondigd dat ik een 'theaterclubje' wil starten!
Hier werd erg enthousiast op gereageerd en we gaan toneelstukken maken en opvoeren waarin de baha'i leringen verwerkt zijn!
Vrijdagavond had ik een klein conflict met Laura. 's Middags had Laura namelijk weer een paar studenten de sleutels van ons huis gegeven en toen ik even thuis kwam tijdens de middagpauze waren deze studenten aan het koken. Ze eten bijna alles op wat er in huis is en ik besloot nu dat ik dat niet wilde. (Het is nu drie keer achter elkaar gebeurd) Laura kent deze studenten goed, maar ik nauwelijks en bovendien geeft ze op deze manier een voorkeursbehandeling. Daarnaast vind ik dat ze niet aan onze spullen kunnen zitten zonder toestemming te vragen.
Toen ik terug ging naar mijn Ruhi groepje heb ik het aan Nitoo en Sarah verteld en zij zeiden dat dat absoluut niet de bedoeling is! Dat we ze eigenlijk moeten ontmoedigen om in ons huis te komen of alleen om 'op bezoek' te zijn. Bovendien zeiden ze dat we de studenten niet moeten vragen om dingen voor ons te doen, zoals ons huis schoonmaken of ons eten halen. Nu deed ik dat sowieso al niet, maar Laura doet dat met regelmaat.
Dit heb ik haar verteld en toen hebben we een vervelende discussie gehad.
Naar aanleiding hiervan was ik behoorlijk van streek. Ik kan totaal niet tegen wat voor conflict dan ook.
Ik heb er zelfs over gedroomd en de hele zaterdag was ik een beetje down!
Zaterdag heb ik wederom niks anders gedaan dan Ruhi en Sarah, ik en Nitoo zijn doorgegaan tot elf uur 's avonds! De studenten komen namelijk vaak veel te laat en zaterdagmiddag kwamen ze helemaal niet, dus we liepen heel erg achter. Ons doel was om het boek in drie dagen te doen. Sarah en ik zijn erg enthousiast en we zijn inmiddels een beetje vriendinnen geworden.
Zaterdagavond om tien uur was ik echter zo moe dat ik niet meer kon lezen. Nitoo zei: ok, dan doen we de volgende sectie morgen. De quote in deze sectie is namelijk erg bijzonder en echt heel erg mooi en het duurt wel een uur om deze te bespreken. Toen waren Sarah en ik zo nieuwsgierig geworden dat we Nitoo vroegen om toch nog deze sectie met ons te doen. Ze vroeg: weten jullie dat zeker? Wij wisten het zeker en ik heb mijn gezicht gewassen, Nitoo heeft thee gezet en we zijn begonnen.
Na een uur zei Nitoo ineens: ik ga niet verder voordat jullie deze quote (een behoorlijk lange quote van Shoghi Effendi) uit je hoofd kennen! Het was kwart over elf, ik had nog net geen luciferstokjes tussen mijn oogleden en Nitoo wou ons deze quote laten memoriseren!
Eerst geloofden we haar niet, maar ze hield vol en was erg streng. Toen zei ze: ok, jullie kunnen het vanavond doen of morgen om zes uur hier komen om het uit je hoofd te leren!
Ik vind zo'n strenge aanpak wel leuk en uitdagend dus om zes uur vanochtend was ik bij Nitoo en heb ik de quote uit mijn hoofd geleerd! Om kwart over zeven iedere zondag hebben de baha'i studenten en medewerkers ochtendgebeden en hier ben ik voor het eerst heen geweest. De ochtenden hier zijn prachtig en ik vond deze ochtend heel bijzonder!
We zijn nu aangekomen bij de laatste unit en we hopen het boek morgen af te ronden! Dan hebben we het in totaal in vier dagen gedaan! De baha'is in de leerkring in Groningen hebben 2,5 jaar gedaan over Ruhi boek 1 (toch) en Ruhi boek 6 is twee keer zo dik als Ruhi boek 1! He, he! Kun je nagaan?
Volgende week ga ik Ruhi boek 7 doen (ja, ja, de volgorde ontbreekt bij mij een beetje, je moet eigenlijk bij één beginnen en bij zeven eindigen) en Nitoo heeft me ervan verzekerd dat ik alle boeken gedaan heb voordat ik weer terug ga! Yesss!
Heel veel liefs, Myrte
P.S.1:Cyanne en Jasper, het pakje is inderdaad aangekomen! De drop was na twee dagen op, maar ik geniet nog iedere dag van met name de sterrenmix thee, de muesli en de appel-peren-dadel-stroop!
P.S.2:Johanna, of anderen, heb je nog tips voor mijn theatergroepje? Oefeningen etc? Zo ja, zou je me die kunnen mailen? Mijn email adres: myrtekars@yahoo.com
Na erg veel moeite heb ik uiteindelijk het computerlab bereikt! Ik vond het zeer urgent om een bericht te plaatsen, ten eerste omdat mijn verhalen zich opstapelen en ik, als ik nog langer zou wachten, zal verzwelgen in mijn eigen woorden, ten tweede om jullie uit de waan te helpen dat ik ziek ben! Ik ben namelijk weer helemaal opgeknapt en hoop dat, nu ik alle hier meest voorkomende ziektes heb gehad, ik voorlopig gezond blijf!
Zondag, maandag en dinsdag voelde ik me nog erg zwak en vermoeid (waarschijnlijk door de medicijnen), maar woensdag was ik weer zo'n beetje de oude! Dat kwam goed uit, want het was de sportdag!
Dit was voor mij, maar eigenlijk voor iedereen op de campus, een grote verrassing. Op dinsdagmiddag, na de lessen, had ik een vergadering van het Instituut van Baha'i Zaken (Institute of Baha'i Affairs) en hierin werd ineens gespeculeerd dat er de volgende dag een sportdag zou plaats vinden.
Later die avond werd er nog meer gespeculeerd, maar niemand was zeker van zijn zaak. Nitoo heeft me verteld dat het programma van de sportdag om elf uur 's avonds is getypt en dat het toen pas officieel was.
Ik was uitgenodigd om deze vergadering bij te wonen zodat ik kon notuleren, aangezien Mrs. Fairley vond dat ik het de vorige keer zo goed had gedaan.
De vergadering duurde erg lang (Mr. Epyeru was al ingedommeld voordat we begonnen waren), maar ik vond het erg interessant. Wat me shockeerde was toen een studente genaamd Diana, een baha'i studente die ik wel ken, ter sprake kwam. Haar zus, die haar schoolgeld betaalde, heeft een tijd geleden een ongeluk gehad waardoor ze niet meer kan werken en het schoolgeld van Diana niet meer kan betalen. Nu moest het instituut beslissen of ze haar een 'scholarship' gaan geven of niet! Zoniet dan moet ze van school en kan ze een verdere opleiding eigenlijk wel vergeten. Vragen als: is ze onze moeite wel waard, enzo... Verschrikkelijk!
Maar goed, woensdag, sportdag! In de ochtend kon ik er niet bij zijn, omdat ik de notulen moest typen en nog ander werk te doen kreeg, maar in de middag ben ik gaan kijken.
Ik heb sinds lange tijd niet zo'n leuke middag gehad! Ik ben opgetrokken met de jongere leraren, de studenten en Sawadi, die ik nu beter op afstand kan houden.
De leraren vertelden me wat voor sporten en spellen er allemaal gespeeld waren en om het volgende spel heb ik in een deuk gelegen: Je hebt vier spelers die bij het begin van het spel ieder in een hoek van het veld staan. In het midden van het veld 'staan' vier kippen. Op het signaal van de scheidsrechter of misschien als de kippen al beginnen te rennen, rent iedere speler op een kip af. Doel is de kip te vangen en als je de kip vangt mag je hem houden!
Het was niemand gelukt, behalve Juma Hamisi (alias mini) en hij had dus een lekker maaltje verdient. De 'jongens' waren nu aan het overleggen wanneer precies ze de kip zouden slachten en ik als ras-echte vegetariër had een brok in mijn keel. Nee hoor, ik heb er op zich geen problemen mee als iemand eigen dieren slacht, zolang ik er maar niet bij hoef te zijn, want dan moet ik huilen. Hier hebben we het erg lang over gehad en we hebben erg gelachen!
Die avond vroeg Nitoo mij of ik mee wou doen met Ruhi 6, want donderdag zou ze beginnen met deze cursus met Sarah Kataka (een jonge lerares) en twee Form 4 studenten. Nitoo is de tutor. Ik heb natuurlijk ja gezegd en ben onmiddellijk het boek bij de Fairleys gaan halen! Ik was ontzettend enthousiast en blij dat ik eindelijk, eindelijk aan een Ruhi-boek kan beginnen!
Even snel voor degenen die niet weten wat Ruhi is: Ruhi is een methode, gemaakt in Zuid-Amerika, om je te verdiepen in het baha'i geloof. Er zijn tot nu toe zeven Ruhi boeken vertaald en ieder boek heeft een ander onderwerp. Je werkt in de vorm van leerkringen. Een niet al te grote groep gaat door het boek en wordt begeleid door een tutor. Je kunt een tutor worden als je alle boeken hebt gedaan. De Ruhi methode is een onderdeel van het vijfjarenplan en wordt over de hele wereld gebruikt! Zowel baha'is als niet-baha'is kunnen deelnemen!
Die avond hoorde ik ook dat het de volgende dag waarschijnlijk een nationale feestdag zou zijn. Wederom was niemand echter zeker van zijn zaak, maar dit kwam omdat het afhing van de stand van de maan. Laat op de avond zou het pas blijken en zou het officieel aangekondigd worden.
Ik weet niet precies het hoe en wat (het had iets te maken met de Islam en de ramadan), volgens mij was de maan totaal niet zichtbaar, maar het was in ieder geval toch geen feestdag.
Dat betekende dat ik een gedeelte van mijn Ruhi moest missen omdat ik mijn klasje had.
We zijn met zijn allen naar de rivier gegaan en dit was een enorm leuke ervaring! De omgeving hier is prachtig en we liepen rechtstreeks door de 'akkers'(het is erg dor, dus erg veel begroeiing is er niet) en tussen de bananenplanten en kuddes koeien en geiten.
Vrijdag was het wel een vrije dag, omdat de ramadan was afgelopen en ik heb de hele dag Ruhi gedaan. 's Middags was er negentiendaags feest en heb ik aangekondigd dat ik een 'theaterclubje' wil starten!
Hier werd erg enthousiast op gereageerd en we gaan toneelstukken maken en opvoeren waarin de baha'i leringen verwerkt zijn!
Vrijdagavond had ik een klein conflict met Laura. 's Middags had Laura namelijk weer een paar studenten de sleutels van ons huis gegeven en toen ik even thuis kwam tijdens de middagpauze waren deze studenten aan het koken. Ze eten bijna alles op wat er in huis is en ik besloot nu dat ik dat niet wilde. (Het is nu drie keer achter elkaar gebeurd) Laura kent deze studenten goed, maar ik nauwelijks en bovendien geeft ze op deze manier een voorkeursbehandeling. Daarnaast vind ik dat ze niet aan onze spullen kunnen zitten zonder toestemming te vragen.
Toen ik terug ging naar mijn Ruhi groepje heb ik het aan Nitoo en Sarah verteld en zij zeiden dat dat absoluut niet de bedoeling is! Dat we ze eigenlijk moeten ontmoedigen om in ons huis te komen of alleen om 'op bezoek' te zijn. Bovendien zeiden ze dat we de studenten niet moeten vragen om dingen voor ons te doen, zoals ons huis schoonmaken of ons eten halen. Nu deed ik dat sowieso al niet, maar Laura doet dat met regelmaat.
Dit heb ik haar verteld en toen hebben we een vervelende discussie gehad.
Naar aanleiding hiervan was ik behoorlijk van streek. Ik kan totaal niet tegen wat voor conflict dan ook.
Ik heb er zelfs over gedroomd en de hele zaterdag was ik een beetje down!
Zaterdag heb ik wederom niks anders gedaan dan Ruhi en Sarah, ik en Nitoo zijn doorgegaan tot elf uur 's avonds! De studenten komen namelijk vaak veel te laat en zaterdagmiddag kwamen ze helemaal niet, dus we liepen heel erg achter. Ons doel was om het boek in drie dagen te doen. Sarah en ik zijn erg enthousiast en we zijn inmiddels een beetje vriendinnen geworden.
Zaterdagavond om tien uur was ik echter zo moe dat ik niet meer kon lezen. Nitoo zei: ok, dan doen we de volgende sectie morgen. De quote in deze sectie is namelijk erg bijzonder en echt heel erg mooi en het duurt wel een uur om deze te bespreken. Toen waren Sarah en ik zo nieuwsgierig geworden dat we Nitoo vroegen om toch nog deze sectie met ons te doen. Ze vroeg: weten jullie dat zeker? Wij wisten het zeker en ik heb mijn gezicht gewassen, Nitoo heeft thee gezet en we zijn begonnen.
Na een uur zei Nitoo ineens: ik ga niet verder voordat jullie deze quote (een behoorlijk lange quote van Shoghi Effendi) uit je hoofd kennen! Het was kwart over elf, ik had nog net geen luciferstokjes tussen mijn oogleden en Nitoo wou ons deze quote laten memoriseren!
Eerst geloofden we haar niet, maar ze hield vol en was erg streng. Toen zei ze: ok, jullie kunnen het vanavond doen of morgen om zes uur hier komen om het uit je hoofd te leren!
Ik vind zo'n strenge aanpak wel leuk en uitdagend dus om zes uur vanochtend was ik bij Nitoo en heb ik de quote uit mijn hoofd geleerd! Om kwart over zeven iedere zondag hebben de baha'i studenten en medewerkers ochtendgebeden en hier ben ik voor het eerst heen geweest. De ochtenden hier zijn prachtig en ik vond deze ochtend heel bijzonder!
We zijn nu aangekomen bij de laatste unit en we hopen het boek morgen af te ronden! Dan hebben we het in totaal in vier dagen gedaan! De baha'is in de leerkring in Groningen hebben 2,5 jaar gedaan over Ruhi boek 1 (toch) en Ruhi boek 6 is twee keer zo dik als Ruhi boek 1! He, he! Kun je nagaan?
Volgende week ga ik Ruhi boek 7 doen (ja, ja, de volgorde ontbreekt bij mij een beetje, je moet eigenlijk bij één beginnen en bij zeven eindigen) en Nitoo heeft me ervan verzekerd dat ik alle boeken gedaan heb voordat ik weer terug ga! Yesss!
Heel veel liefs, Myrte
P.S.1:Cyanne en Jasper, het pakje is inderdaad aangekomen! De drop was na twee dagen op, maar ik geniet nog iedere dag van met name de sterrenmix thee, de muesli en de appel-peren-dadel-stroop!
P.S.2:Johanna, of anderen, heb je nog tips voor mijn theatergroepje? Oefeningen etc? Zo ja, zou je me die kunnen mailen? Mijn email adres: myrtekars@yahoo.com
-
07 November 2005 - 09:45
Eva:
Jeeeumig Myrte! Wat een keeeenkerlang verhaal! Maar wat hardstikke goed om te horen dat je niet meer ziek bent! Nou volhouwe he :P Ik zal ff aan liza vragen wat voor oefeningen leuk zijn om te doen met een (beginners?)theatergroepje, goed plan?
Hej trouwens, ik ben 13 nov. jarig, dus als je zin hebt in een feestje in groningen, moet je ff langs hoppen ;)(en anders gewoon volgend jaar, mag ook :D)
Heeeeeeel veel liefs van eva
PS. En nou echt nie meer ziek worden ok? -
07 November 2005 - 10:46
Oscar:
inderdaad, niet meer ziek worden! -
08 November 2005 - 10:44
Johanna:
Lieve Myrte, Fijn om weer wat van je te lezen. Ik zit nu op school(heb tentamens). Maar zal als ik tijd heb (morgen denk ik wel) dan mail ik je over evt tips voor jouw Theatergroepje. Echt supergoed dat je dit gaat doen!!! Is ons pakje al aangekomen? Ik vind het knap dat je aan Laura je grens hebt aangegevn en conflciten hebben is helemaal niet erg want daardoor kom je vaak weer dichterbij elkaar te staan omdat je elkaar dan weer beter begrijpt. Hopelijk blijf je je zo goed voelen. Liefs van Ronald & mij -
08 November 2005 - 12:12
Gina:
Dag lieve Myrte,
Gelukkig, gelukkig dat je weer beter bent en dat goede tips krijgt van doorgewinterde reislustigen. Pas ze vooral toe!!!
Wat de Ruhi boeken betreft moet ik natuurlijk wel even reageren. Ik geniet enorm van je enthousiasme want dat ging mij net zo bij de intensieve training. Daar deden we gemiddeld 2 weekenden over een boek en dan kom je 'er echt in'. Maar de eerste leerkring in Groningen is nog steeds kampioen
l a n g z a a m leren. Na boek 1 hebben ze zelfs gekozen voor boek 0.
Kun je nagaan, dat schiet ook niet op voor een tutor.
Maar gelukkig zijn er nog 3 andere groepen en die gaan en willen steeds sneller YES! Dus daar word ik weer helemaal blij van.
Je tovert met je verhaal over de wandeling naar de rivier mooie beelden in ons hoofd waarin Gerard en ik jou door het landschap zien lopen.
Dag lieverd, zorg goed voor jezelf en fijn dat anderen ook goed voor je zorgen.
Liefs van Gina en van Gerard -
09 November 2005 - 13:15
Tineke Wieringa:
Dag Myrte,
Eindelijk weer es tijd om jouw verhalen te lezen. Om eerlijk te zijn heb ik daarvoor de laatste maand geen tijd gehad. Ik ben zo druk met de boeken van je ouders bezig geweest, namelijk het Gasunie-afscheidsboek en het privé-boek met inhoud van alle Nederlandse vrienden. Ik heb er erg veel plezier aan gehad om ze te ontwerpen. Het was voor mij van betekenis om minder verdrietig afscheid te moeten nemen. Want Spanje is dichtbij maar ook weer ver weg om even een kopje koffie te kunnen drinken met elkaar. Niet getreurd, er is ook nog e-mail en telefoon.
Ik ben blij dat je weer beter bent. Al die kleine ziektes leiden natuurlijk erg af. Ik vind het ook heel knap dat je het goed volhoudt daar in dat verre land. De tijd vliegt, te bedenken dat je alweer bijna drie maanden in Afrika bent.
Groetjes van ons allemaal, Tineke, Douwe, Emile, Daniël en Christa. -
10 November 2005 - 21:35
Marijke Tjepkema:
hè,he`eindelijk weer even je nieuws gelezen, myrte....wat is het toch geweldig dat dit kan!!!wij hadden dus gisteravond ruigroep gronigen....boek 0 nadat we enkele jaren over boek 1 hebben gedaan...lekker langzaam dus!!!maar we doen het dan ook wel hééél goed!
'kzal nadenken over toneelopdrachtjes...waar is het voor? 'kheb lekker met je ouders gesproken,,, gewoon even telefoneren: niks: uit het land dus...het ging net als naar groningen, geen verschil..soms denk ik dat ik op een andere planeer woon dan jullie...
veel liefs en fijn dat je weer helemaal top bent.
dag myrte!
marijke -
12 November 2005 - 09:34
Johanna:
Dag Myrte
Ik heb je wat ideeen gemaild, de rest volgt nog. Succes alvast. Hoe oud zijn de kinderen eigenlijk en hoe groot is de groep? -
15 November 2005 - 16:30
Ruth:
lieve Myrte
Hoe gaat het met je? We hopen dat je gezond bent!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
