Pakjesavond!
Door: Myrte
Blijf op de hoogte en volg Myrte
16 November 2005 | Tanzania, Iringa
Lieve allemaal,
Eindelijk ben ik weer in de gelegenheid om een bericht op mijn site achter te laten. Door drukte, stroomstoringen op ongelegen momenten en vooral typhoid kon ik het computerlab niet bezoeken. Vorige zaterdag zijn mijn maag- en darmklachten in alle hevigheid terug gekomen en na wederom een bezoek aan het ziekenhuis, een bloedtest en een 'stoolsample', ben ik aan mijn derde antibiotica (dit maal specifiek voor typhoid) begonnen! 'Pole' alom, maar nu gaat het beter en verder wil ik er niet op ingaan.
Ik heb namelijk een erg leuk bericht: alle pakjes zijn aangekomen! Ik was de hele dag zwak en uitgeput van de medicijnen, maar toen ik dit zag heb ik zowaar een sprongetje in de lucht gemaakt! Laura overhandigde me de drie enorme pakken midden op de campus en ik was zeer verheugd maar ook een beetje gegeneerd tegelijkertijd. Drie pakjes!!
Ik zal even opnoemen wat ik allemaal heb gekregen, want dat is echt onvoorstelbaar!
Een dichtbundel ('Tijd sleep mij een bril!'), een hele mooie collage waar ik een beetje van moest blozen, een agenda, kauwgom (in totaal drie pakjes), topdrop, een peace armbandje, chocolade (jeee!), ORS (laat de diarree nu maar komen!), desinfecterende handgel, twee hele mooie pennen, het boekje 'Dochters van Afrika', een klein flesje parfum, lippenbalsem, 7 pakjes cup a soup, een zakje pepermunt en een zakje drop. Hierbij heb ik een groot vraagteken, mam, want beide lekkernijen waren suikervrij en met 30% minder calorieën... Heel fijn, maar sinds ik in Afrika woon heb ik me geen seconde druk hoeven maken om mijn gewicht, want de kilo's vliegen eraf. Of m'n moeder heeft het niet gezien, of ze wil dat ik volgend jaar model wordt. Het eerste lijkt me waarschijnlijker. Een plastic fotohouder om verschillende foto's mee aan de muur te hangen, 3 grote pasfoto's van Mariël, Pieter en Dorus, 6 foto's van mijn ouders, Dorus, Hermie, Johanna en Ronald (de zenders van de pakjes) en Gina en Gerard (waarschijnlijk genomen op mijn ouders' afscheidsfeest), drie brieven (van mama, papa en Dorus) en twee kaartjes...
Nou dat compenseert alle 'pole' van de afgelopen tijd dubbel en dwars! Echt, heel, heel, heel erg bedankt Hermie, Johanna, Ronald, Pap, Mam en Dorus! Ik ben enorm blij! De foto's, kaartjes en de collage hangen nu aan de muur naast mijn bed en Laura en ik hebben al van een paar dropjes gesnoept.
Ik zal nu een 'kort' verslag doen van de afgelopen week. Hoogtepunt was zeker het brute doden van een slang door Mr. McHugh, afgelopen zondag! De slang zat/lag (ja wat doet een slang eigenlijk?) naast de deur van het huis van Kasongo, waar we om acht uur 's avonds samen kwamen om gebeden te zeggen (dit doet de baha'i staff die op de campus woont iedere dag, waarbij er geroteerd wordt van huis). Mr. McHugh zag de slang, een kleine cobra, niks vergeleken met de cobra die ik eerder heb gezien, maar toch, en begon het arme dier onmiddellijk met bakstenen te bekogelen. Later werd er ook nog een bezem bijgehaald, maar het duurde wel een kwartier voordat het beestje echt dood was. Aruna en ik zaten met medelijden in de woonkamer.
Een ander hoogtepunt van de week was zeker mijn optreden met het dameskoor, waar ik twee weken geleden lid van ben geworden, op de viering van de geboortedag van Bahá'u'lláh. Een koor is hier niet, zoals ik waarschijnlijk al wel eerder heb verteld, een statisch groepje zingende mensen zoals in Nederland, maar juist een erg beweeglijk groepje vrolijk zingende mensen. Dit maakt het er niet gemakkelijker op, want je moet tegelijkertijd aan de tekst (in swahili) en aan de danspasjes denken en ook nog proberen in de maat te blijven.
Het ging mij echter, na wat oefenen, behoorlijk goed af, al zeg ik het zelf, en het pubiek was lyrisch! Dat ik als blanke meedeed in het volledig donkere dameskoor vond iedereen geweldig en er werd hard gejoeld en gelachen!
Ik zelf vond het ook geweldig, want ik mag erg graag dansen en dit heb ik de afgelopen tijd behoorlijk gemist.
Helaas had Mr. McHugh zijn fototoestel niet bij zich en heb ik nog steeds geen batterijen voor mijn fototoestel, dus zijn er geen foto's gemaakt.
Volgende week, als ik naar Iringa town ga, ga ik batterijen kopen en dan zal ik heel veel foto's op het internet zetten. Laura heeft namelijk een programmaatje gedownload waarmee je heel snel foto's op het internet kunt zetten, dus dat volgende week.
Het is misschien ook wel goed dat ik nu geen foto's kan maken, want ik heb verschrikkelijke wallen. Het is zo erg dat ik er al twee opmerkingen van Tanzanianen over heb gehad. De ene: 'heb je last van irritatie rond je ogen van de medicijnen?'. De andere: 'wat heb je daar bij je ogen, het lijkt wel of je zwart aan het worden bent!'
Gelukkig valt het ook een heleboel Tanzanianen niet op en heeft meneer Asumile vandaag gezegd dat hij zijn zoon graag aan mij zou willen geven (letterlijk: I will give you my son)! Asumile is mijn favoriete leraar en hij noemt mij 'Green', omdat ik hem heb verteld dat mijn naam komt van de naam van de Mirte plant, een plant die groen blijft gedurende het hele jaar. Toen ik een tijd geleden naar het benzinestation liep om brood te halen (een wandeling langs de hoofdweg van ongeveer een kwartier, waarbij je je echt in het Afrikaanse leven waant). Het leukste vind ik de jongetjes met de zelfgemaakte autootjes op stokjes {hier zal ik nog een foto van maken} die voorbij komen en ook heel leuk is dat ik iedereen groet in Swahili. Ouderen groet ik met 'shikamoo', waarop zij 'marahabba' zeggen en kinderen groeten mij met shikamoo, waarop ik marahabba zeg.Heel leuk! Hoorde ik ineens iemand roepen vanuit een huis naast de weg. Ik liep eerst gewoon door, totdat ik me realiseerde dat degene 'Green', 'Green' riep en ik Asumile vanuit zijn raam zag zwaaien! Echt, de man is geweldig, maar voor zijn zoon heb ik hartelijk bedankt. Daarna zei hij dat het lengteverschil ook misschien wel een probleem zou zijn en dat Fason(zijn zoon) me of zou moeten beklimmen, of een stoeltje nodig had als hij me wilde zoenen. Daarna grapten we dat als ik met Juma Hamisi (eerder naar gerefereerd als mini) zou trouwen, hij twee stoeltjes nodig zou hebben.
Over trouwen gesproken: Laura heeft gisteren te horen gekregen dat haar broer gaat trouwen en ze was in één woord uitzinnig! Ze slaakte kreten en danste in het rond voor ons huis, zo uitbundig dat sommige studenten bang werden. Drie meisjes uit mijn preform 1 klasje waren op dat moment in ons huis (ze kwamen mij een knuffel geven) en toen ik uitlegde dat Laura zo deed omdat haar broer ging trouwen, vroegen de meisjes onmiddellijk hoe het met mijn broer zat.
Ik vertelde dat mijn broertje nog maar veertien was en nog niet van plan om te gaan trouwen. Hierop zei Stumai, een heel mooi meisje van ook veertien uit mijn klas, onmiddellijk dat zij wel met mijn broertje wou trouwen. Ik heb toen een foto van Dorus laten zien en toen zag ze het helemaal wel zitten. Dus wat denk je ervan, Dorus?
Dan heb ik nog een gegadigde waar mijn Tanzaniaanse leerlinges wel brood in zagen en dat is Simon (ja, Simon Kamstra!). Toen ze de foto's van mijn afscheidsfeestje bekeken en Simon, strak voor zich uit kijkend, op de groene opblaasbank zagen zitten, slaakten ze alledrie een zucht: 'Oh, he is so handsome!'
Ik begin echt te houden van mijn pre-form 1 klasje en zij van mij! De jongens roepen me na om me te groeten als ik ze niet gezien heb in het voorbijlopen en de meisjes kunnen niet ophouden over hoe veel ze van me houden! Volgende week zal ik foto's van ze maken!
Dit was het voor nu, tot heel snel, heel veel liefs, Myrte
Eindelijk ben ik weer in de gelegenheid om een bericht op mijn site achter te laten. Door drukte, stroomstoringen op ongelegen momenten en vooral typhoid kon ik het computerlab niet bezoeken. Vorige zaterdag zijn mijn maag- en darmklachten in alle hevigheid terug gekomen en na wederom een bezoek aan het ziekenhuis, een bloedtest en een 'stoolsample', ben ik aan mijn derde antibiotica (dit maal specifiek voor typhoid) begonnen! 'Pole' alom, maar nu gaat het beter en verder wil ik er niet op ingaan.
Ik heb namelijk een erg leuk bericht: alle pakjes zijn aangekomen! Ik was de hele dag zwak en uitgeput van de medicijnen, maar toen ik dit zag heb ik zowaar een sprongetje in de lucht gemaakt! Laura overhandigde me de drie enorme pakken midden op de campus en ik was zeer verheugd maar ook een beetje gegeneerd tegelijkertijd. Drie pakjes!!
Ik zal even opnoemen wat ik allemaal heb gekregen, want dat is echt onvoorstelbaar!
Een dichtbundel ('Tijd sleep mij een bril!'), een hele mooie collage waar ik een beetje van moest blozen, een agenda, kauwgom (in totaal drie pakjes), topdrop, een peace armbandje, chocolade (jeee!), ORS (laat de diarree nu maar komen!), desinfecterende handgel, twee hele mooie pennen, het boekje 'Dochters van Afrika', een klein flesje parfum, lippenbalsem, 7 pakjes cup a soup, een zakje pepermunt en een zakje drop. Hierbij heb ik een groot vraagteken, mam, want beide lekkernijen waren suikervrij en met 30% minder calorieën... Heel fijn, maar sinds ik in Afrika woon heb ik me geen seconde druk hoeven maken om mijn gewicht, want de kilo's vliegen eraf. Of m'n moeder heeft het niet gezien, of ze wil dat ik volgend jaar model wordt. Het eerste lijkt me waarschijnlijker. Een plastic fotohouder om verschillende foto's mee aan de muur te hangen, 3 grote pasfoto's van Mariël, Pieter en Dorus, 6 foto's van mijn ouders, Dorus, Hermie, Johanna en Ronald (de zenders van de pakjes) en Gina en Gerard (waarschijnlijk genomen op mijn ouders' afscheidsfeest), drie brieven (van mama, papa en Dorus) en twee kaartjes...
Nou dat compenseert alle 'pole' van de afgelopen tijd dubbel en dwars! Echt, heel, heel, heel erg bedankt Hermie, Johanna, Ronald, Pap, Mam en Dorus! Ik ben enorm blij! De foto's, kaartjes en de collage hangen nu aan de muur naast mijn bed en Laura en ik hebben al van een paar dropjes gesnoept.
Ik zal nu een 'kort' verslag doen van de afgelopen week. Hoogtepunt was zeker het brute doden van een slang door Mr. McHugh, afgelopen zondag! De slang zat/lag (ja wat doet een slang eigenlijk?) naast de deur van het huis van Kasongo, waar we om acht uur 's avonds samen kwamen om gebeden te zeggen (dit doet de baha'i staff die op de campus woont iedere dag, waarbij er geroteerd wordt van huis). Mr. McHugh zag de slang, een kleine cobra, niks vergeleken met de cobra die ik eerder heb gezien, maar toch, en begon het arme dier onmiddellijk met bakstenen te bekogelen. Later werd er ook nog een bezem bijgehaald, maar het duurde wel een kwartier voordat het beestje echt dood was. Aruna en ik zaten met medelijden in de woonkamer.
Een ander hoogtepunt van de week was zeker mijn optreden met het dameskoor, waar ik twee weken geleden lid van ben geworden, op de viering van de geboortedag van Bahá'u'lláh. Een koor is hier niet, zoals ik waarschijnlijk al wel eerder heb verteld, een statisch groepje zingende mensen zoals in Nederland, maar juist een erg beweeglijk groepje vrolijk zingende mensen. Dit maakt het er niet gemakkelijker op, want je moet tegelijkertijd aan de tekst (in swahili) en aan de danspasjes denken en ook nog proberen in de maat te blijven.
Het ging mij echter, na wat oefenen, behoorlijk goed af, al zeg ik het zelf, en het pubiek was lyrisch! Dat ik als blanke meedeed in het volledig donkere dameskoor vond iedereen geweldig en er werd hard gejoeld en gelachen!
Ik zelf vond het ook geweldig, want ik mag erg graag dansen en dit heb ik de afgelopen tijd behoorlijk gemist.
Helaas had Mr. McHugh zijn fototoestel niet bij zich en heb ik nog steeds geen batterijen voor mijn fototoestel, dus zijn er geen foto's gemaakt.
Volgende week, als ik naar Iringa town ga, ga ik batterijen kopen en dan zal ik heel veel foto's op het internet zetten. Laura heeft namelijk een programmaatje gedownload waarmee je heel snel foto's op het internet kunt zetten, dus dat volgende week.
Het is misschien ook wel goed dat ik nu geen foto's kan maken, want ik heb verschrikkelijke wallen. Het is zo erg dat ik er al twee opmerkingen van Tanzanianen over heb gehad. De ene: 'heb je last van irritatie rond je ogen van de medicijnen?'. De andere: 'wat heb je daar bij je ogen, het lijkt wel of je zwart aan het worden bent!'
Gelukkig valt het ook een heleboel Tanzanianen niet op en heeft meneer Asumile vandaag gezegd dat hij zijn zoon graag aan mij zou willen geven (letterlijk: I will give you my son)! Asumile is mijn favoriete leraar en hij noemt mij 'Green', omdat ik hem heb verteld dat mijn naam komt van de naam van de Mirte plant, een plant die groen blijft gedurende het hele jaar. Toen ik een tijd geleden naar het benzinestation liep om brood te halen (een wandeling langs de hoofdweg van ongeveer een kwartier, waarbij je je echt in het Afrikaanse leven waant). Het leukste vind ik de jongetjes met de zelfgemaakte autootjes op stokjes {hier zal ik nog een foto van maken} die voorbij komen en ook heel leuk is dat ik iedereen groet in Swahili. Ouderen groet ik met 'shikamoo', waarop zij 'marahabba' zeggen en kinderen groeten mij met shikamoo, waarop ik marahabba zeg.Heel leuk! Hoorde ik ineens iemand roepen vanuit een huis naast de weg. Ik liep eerst gewoon door, totdat ik me realiseerde dat degene 'Green', 'Green' riep en ik Asumile vanuit zijn raam zag zwaaien! Echt, de man is geweldig, maar voor zijn zoon heb ik hartelijk bedankt. Daarna zei hij dat het lengteverschil ook misschien wel een probleem zou zijn en dat Fason(zijn zoon) me of zou moeten beklimmen, of een stoeltje nodig had als hij me wilde zoenen. Daarna grapten we dat als ik met Juma Hamisi (eerder naar gerefereerd als mini) zou trouwen, hij twee stoeltjes nodig zou hebben.
Over trouwen gesproken: Laura heeft gisteren te horen gekregen dat haar broer gaat trouwen en ze was in één woord uitzinnig! Ze slaakte kreten en danste in het rond voor ons huis, zo uitbundig dat sommige studenten bang werden. Drie meisjes uit mijn preform 1 klasje waren op dat moment in ons huis (ze kwamen mij een knuffel geven) en toen ik uitlegde dat Laura zo deed omdat haar broer ging trouwen, vroegen de meisjes onmiddellijk hoe het met mijn broer zat.
Ik vertelde dat mijn broertje nog maar veertien was en nog niet van plan om te gaan trouwen. Hierop zei Stumai, een heel mooi meisje van ook veertien uit mijn klas, onmiddellijk dat zij wel met mijn broertje wou trouwen. Ik heb toen een foto van Dorus laten zien en toen zag ze het helemaal wel zitten. Dus wat denk je ervan, Dorus?
Dan heb ik nog een gegadigde waar mijn Tanzaniaanse leerlinges wel brood in zagen en dat is Simon (ja, Simon Kamstra!). Toen ze de foto's van mijn afscheidsfeestje bekeken en Simon, strak voor zich uit kijkend, op de groene opblaasbank zagen zitten, slaakten ze alledrie een zucht: 'Oh, he is so handsome!'
Ik begin echt te houden van mijn pre-form 1 klasje en zij van mij! De jongens roepen me na om me te groeten als ik ze niet gezien heb in het voorbijlopen en de meisjes kunnen niet ophouden over hoe veel ze van me houden! Volgende week zal ik foto's van ze maken!
Dit was het voor nu, tot heel snel, heel veel liefs, Myrte
-
16 November 2005 - 17:20
Johanna & Ronald:
Lieve Myrte, Wat fijn dat je alle pakjes hebt gehad en je zo fijn voelt dat je nu weer danst. Geniet er maar lekker van!!!!!! -
16 November 2005 - 20:30
Eva Langbroek:
wat heerlijk dat je weer opgeknapt ben. Ik hoop dat je goed voor jezelf zorgt.
groeten, Eva -
17 November 2005 - 07:33
Jelle En Louis:
Lieve Myrte,
hoewel het ongetwijfeld leuk is als je meer foto's bij je verslagen gaat doen, beschrijf je het leven daar zo plastisch en kleurig dat we ons moeiteloos een beeld kunnen vormen van de samenleving waarin jij actief bent! Wat we vooral ontzettend leuk vinden is dat je zo van je werk met kinderen houdt en dat je er van hen zoveel waardering voor terugkrijgt. Dat is helaas in ons Nederlandse schoolsysteem absoluut niet vanzelfsprekend meer, integendeel.
Wat een triest verhaal van die kleine cobra. hadden ze de slang niet gewoon met wat geluid kunnen verjagen naar een plekje waar hij niemand stoort? Waarom denken mensen toch altijd dat zij zo vrij over het leven van onze jongere broeders kunnen beschikken? En hoe valt dat te rijmen met het samen vroom opzeggen van gebeden? wat dat betreft is de wereld nog net zo hypocriet als duizenden jaren geleden. Blijf je goed voor je gezondheid zorgen!!! Die is immers ook belangrijk om je werk daar goed te kunnen doen.
Afgelopen week kregen we een eerste mail uit Begur, waarin je ouders melden dat ze inmiddels geïnstalleerd zijn en het geweldig naar hun zin hebben. er was een foto bij van Dorus als blonde keeper tussen al die donkerharige Spaanse knullen: heel erg leuk!
Lieve Myrte,houd je taai! Heel veel liefs uit Groningen, Louis en Jelle -
17 November 2005 - 09:40
Mariël:
Lieve Myrte,
Ik wil beslist niet dat je een model wordt dus had ik bij het kopen van drop en pepermunt waarschijnlijk niet mijn bril op. Leuk verhaal met die stoeltjes!
Heel veel liefs -
17 November 2005 - 11:22
Ank Büch:
Hoi Myrte, ben je al wat opgeknapt? Wat een ellende het al dat geloop naar de toilet!
Ik kreeg een mailtje van je vader en moeder uit Spanje en Pieter vroeg me jou de dagteksten rechtstreeks door te sturen. Dat is nu geregeld. je zit in de "groep", die geen "Berichten" willen of kunnen ontvangen. Houd je goed in het warme Tanzania!!
Hartelijke groeten,
Ank -
17 November 2005 - 14:36
Simon:
Ha Myrthe,
Hoe is het daar? hier gaat alles wel goed. Die meisjes in je klas hebben een goede smaak! ik hoop wel dat je snel beter wordt en nog heel veel plezier gaat hebben!
(en doe die meisjes maar de groeten)
Doei Simon -
17 November 2005 - 15:14
Myrte:
Dank voor de reacties! Over de slang: de huizen en schoolgebouwen hier zijn allemaal omringd door geulen om het water weg te leiden in het regenseizoen. De slang zat aan de verkeerde kant van de geul, namelijk aan de kant van het huizenblok, en aangezien hij giftig was en er veel jonge kinderen in dit blok wonen moest Mr. McHugh hem wel doden.
Daarnaast dood ik (als ik echt, echt zou moeten doden) eigenlijk liever een giftige slang dan een koe of een varken..
Heel veel liefs Myrte -
17 November 2005 - 17:53
Kiki:
hoi myrte
ben je al weer ziek? niet fijn hoor voor jou, gaat het wel goed? met mij wel leuk ke stad hoor .oscar is hier aan het oppassen
groetjes,xxxx&knffls -
17 November 2005 - 18:41
Myrte:
Kiki! Wat leuk om een berichtje van jou te krijgen! Helemaal leuk vond ik die mooie foto van je die je hebt gestuurd! In eens zag ik je gezicht heel groot in beeld! Eindelijk maar toch hebben we dan een kletsmond met elkaar! Geef je Oscar een dikke zoen van mij?
Heel veel liefs, Myrte
P.S. Simon: je fanclub hier groeit met de dag! -
18 November 2005 - 14:56
Oscar:
Dat Simon wel een fanclub heeft en ik nog niet is toch niet te geloven!?!?!
Kom je nog een online om te chatten? -
19 November 2005 - 12:34
Daniel:
Hey Myrte!
Ben blij voor je :)
liefs
Daniel -
20 November 2005 - 12:02
Paul En Liesbeth:
Beste Myrte,
In het weekend lees ik altijd graag je belevenissen in Afrika. In de eerste plaats wil ik je complimenteren met je fraaie stijl van schrijven, ondanks je regelmatige lichamelijke ongemak voorzien van subtiele humor. Je hebt toch heel wat opgestoken van je middelbare schoolopleiding, terwijl er hier heel wat wordt afgeklaagd over de mankementen van het studiehuis. Nu we het over klagen hebben, wat ik ook zo knap van je vind is dat je je eigen moeilijke momenten zo goed kunt verwerken. Ik heb het gevoel dat je in enkele maanden volwassen aan het worden bent. Liesbeth en ik hebben wel af en toe plaastvervangende ouderbezordheid over met name je gezondheid. Hou je taai he. Vele groetjes en een stevige hug van Paul en Liesbeth -
21 November 2005 - 20:37
Johanna & Ronald:
Ik dacht eens even kijken of Myrte alweer wa geschreven, helaas niet! Maar we wilden even berichten dat we elke dag wel aan je denken! Myrte we zijn trots op jou. Morgen zal ik je nog meer toneeltips mailen op je mailadres. Wanneer komt Oscar nu bij je? Daar kijk je vast wel naar uit!!! Heel veel liefs van ons uit Hoogezand -
25 November 2005 - 07:10
Mariska:
Heeey Myrte!!! Wat een fantastische verhalen allemaal!Ik heb echt respect voor je! Fijn dat t beter met je gaat. Dikke zoen Maris -
25 November 2005 - 08:58
Tineke Wieringa:
Lieve Myrte,
Heb je verhaal weer gelezen en het blijft boeien. Ook de reacties daarop zijn leuk en omdat ik de vrienden van je ouders nu 'ken', komt het me allemaal 'bekender' voor en dat is vooral leuk. Let wel op je gezondheid hoor en vooral ook wat je naar binnen werkt. Hier alles oké: Emile knokt voor zijn examen, Daniël zit op Terschelling en Douwe vliegt van hot naar her. En vandaag ben ik alleen in de studio.
Liefs van ons allen, groet Tineke -
27 November 2005 - 12:48
Hermie:
Dag lieve Myrte
Het is al weer even geleden dat ik je heb geschreven. Een beetje druk geweest en dan schiet het schrijven er bij in,sorry. Naast het surveilleren, heb ik net een groot project afgesloten. Ik werk ook nog voor een medische bureau en voor hun heb ik een project gedaan over Diabetus. Gesproken met patienten,internisten en verpleegkundigen. Het is een groot probleem, veel mensen zijn te dik en dan kun je suikerziekte ontwikkelen. Vooral jonge kinderen die te dik zijn is het een probleem.Vorig weekend was ik het hele weekend in Utrecht. Daar wordt jaarlijks een groot smartlappen festival gehouden. 40 kroegen doen daar aan mee, kortom een groot feest. Bob zit momenteel in India. Een groot avontuur voor hem. Hij heeft net zoveel bekijks als jij. Hij werkt in een niet toeristisch gebied en ze kijken allemaal hun ogen uit naar die lange blanke man. Hij durft geen foto's te maken. Mensen liggen daar op straat, s'avonds is het er pikke donker. En als je niet uit kijkt val je over de mensen. Deze week komt hij terug en het is de bedoeling dat hij in Maart nog een keer terug gaat. Kijken of de adviezen die hij heeft gegeven ook zijn gedaan.Wat geweldig dat je het pakje hebt gekregen. Zijn het mooie gedichten? En de agenda kun je die goed gebruiken. Ik begrijp dat je de collage over je zelf ook mooi vindt. Ik heb het met veel plezier voor je gemaakt. Gaat het nu goed met gezondheid? Wat heerlijk dat je zegt dat gaat houden van je klasje. Zoals je het ook schrijft zijn ze dol op je. Nu dat begrijp ik best, je schrijft ook zo enthousiast over hun. En dan straal je dat ook op hun af.Dat je toch in zo,n korte tijd kunt wennen aan een zo'n andere manier van leven. Je hebt kennelijk een groot aanpassingsvermogen.En ik denk dat je een grote groep supporters hebt die veel aan je denken en met je mee leven. Dat moet je ook geweldig stimuleren. Uit Spanje krijgen wij ook goede berichten. Wij kregen pas een positief briefje van je ouders. Dorus doet het goed. Heerlijk ook dat hij er kan voetballen. Onze vakantie in Januari en Februari is nu ook definitief. Wij gaan naar Zuid-Spanje en zullen dan op,doorreis twee nachten bij je ouders logeren. Hebben wij enorm veel zin in. Dag lieverd zoen van ons beiden en een knuffel van charlotte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
