Hier is ie dan!

Lieve allemaal,
Ik zit nu in ons slaapkamertje achter de computer, Laura doet de was in de keuken, we luisteren naar Jack Johnson en ik ga nu opnieuw mijn stuk van gisteren proberen te schrijven. Oh, wat baalde ik toen mijn schrijfwerk van plus minus anderhalf uur ineens verdwenen bleek te zijn!!
Gistermiddag had ik gezelschap van Msasalaga, de leraar waar ik hier het meeste mee kan lachen, tijdens het schrijven en dit keer kon ik niet alleen met hem, maar ook om hem lachen! Hij heeft namelijk ontzettend weinig verstand van computers en deed zulke domme en onhandige dingen dat ik echt slap lag van het lachen. Toen hij na heel veel moeite eindelijk zijn onlangs aangemaakte inbox opende en hij 0 new messages bleek te hebben, deed ik het echt in mijn broek! Ik heb hem hierna een klein berichtje gestuurd. Op de foto zie je hem zitten in het computerlab.
Msasalaga is een van het groepje bevriende 'ongetrouwde en jonge' leraren op de school (jaja). De andere leden van dit groepje zijn Juma Hamisi, Desmon, Hamisi Kasongo en Clemence en ik mag graag met ze optrekken. Het meeste ga ik echter om met Kasongo, aangezien hij op de campus woont, en we drinken vaak een kopje thee met elkaar! Tanzanianen drinken elke ochtend thee met het een of ander als ontbijt en ook 's avonds na het eten drinkt men graag een kop thee. Kasongo heeft naast zijn knullige manier van iemand uitnodigen, ook de gewoonte zichzelf uit te nodigen (Ik heb nog geen thee gehad, kun jij mij iets serveren? )
Twee weken geleden hebben we samen gekookt voor Juma Hamisi, Desmon en Laura en onszelf. Hiervoor was ik de dag daarvoor in mijn eentje vis gaan halen in het 'dorp' In mijn beste Swahili heb ik duidelijk gemaakt dat ik vijf vis wilde en dit ging behoorlijk goed, totdat er geen vis bleek te zijn en de vrouw uitlegde waarom. We begrepen niks meer van elkaar en een beetje teleurgesteld droop ik af. Aan het eind van de middag kwam er echter ineens een student bij me aan de deur dat er een vrouw met vis voor mij bij de poort van de school stond! Ik heb dus, zonder dat ik het door had, in Swahili vijf vis besteld!
Het eten was gezellig en na afloop hebben we naar wat 'music video's' gekeken. Juma Hamisi en Kasongo, die allebei op de campus wonen, hebben een dikke tv en dvd speler in hun woonkamer staan, waarmee ze vaak naar dvd's van verschillende artiesten kijken. In het weekend zitten hun woonkamers regelmatig vol met studenten, die ook dol zijn op deze music videos. Ze kijken en luisteren vooral naar 'Bongo Flavour' (slechte Swahili R&B/rap), maar daarnaast zijn ze erg gek op (jaja, nu komt het) Westlife, Celine Dion en Elton John (slechte Engelse lovesongs) en de meeste jongens kunnen vele nummers meezingen!! Laura en ik liggen er slap om!
Laura en ik hebben vaak de grootste lol om de Tanzaniaanse cultuur en we zijn van plan een toneelstuk of sketch hierover te gaan maken en deze op te voeren op de Jongeren Conferentie die hier van 16 t/m 20 december plaatsvindt.
Over toneel gesproken: twee weken geleden heb ik met mijn toneelgroepje een hilarisch toneelstukje/dans opgevoerd op het 19-daags feest! We begonnen met spelen zonder aankondiging, midden in een zogenaamde voordracht van Mr. Epyeru die we hiervoor hadden 'ingehuurd'. Augustino en ik, die gewoon in het publiek zaten, zetten een pet op en begonnen te spelen en iedereen schrok zich te pletter! Mr. McHugh, Mr. Fairley en Godfrey sprongen op omdat ze allemaal dachten dat het me in mijn bol geslagen was, eventueel vanwege een ernstige vorm van malaria! Mr. Fairley sprintte op me af en vroeg me of alles goed was, maar ik negeerde hem volkomen. Laura, die van het plan wist, lag in een deuk van het lachen en langzamerhand kreeg iedereen door dat het spel was. Het was hilarish en er is nog wel een week over nagepraat!
Inmiddels is het dinsdag zes december. Zaterdagmiddag werd ik gestoord door studenten en ben ik gestopt met schrijven en zondag heb ik de hele dag nakijkwerk gedaan bij de McHughs. Zondagmiddag had ik een overleg met Dermot McHugh, Juma Hamisi, Laura en de baha'i studenten die nog over zijn.
Misschien moet ik eerst even vertellen dat het nu vakantie is, dat alle studenten naar huis zijn behalve de A-level studenten (form 5 en 6, die een maand geleden hun vakantie hebben gehad) en ongeveer 25 baha'i studenten. Deze laatste groep is hier omdat zij geselecteerd zijn om de Oost Afrikaanse Baha'i Jongeren Conferentie, die hier van 16 tot 20 december plaatsvindt, bij te wonen.
Inmiddels is het zeven december. Ik heb het zo verschrikkelijk druk dat ik letterlijk van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat aan het rennen en vliegen ben en dat terwijl het eigenlijk vakantie is! Dit heeft allemaal te maken met deze aankomende Jongeren Conferentie, want ik zit in het comité dat alles hier moet organiseren voor de conferentie (accommodatie en eten voor plus minus 190 man, een grote schoonmaak van de hele school, benodigdheden voor het programma, enz) en ben bovendien de notulist en convenor (ik weet het Nederlandse woord hiervoor niet) van dit comité. Daarnaast ben ik zeer betrokken in het 'arts' programma van de 25 baha'i studententen die hier nog zijn. De conferentie is over twee weken en in deze twee weken helpen deze studenten met het schoonmaken van de school en bereiden ze in verschillende 'kunst' workshops presentaties voor. Zo is er een koor, een dans-workshop en een drama-workshop. Deze laatste geef ik natuurlijk, maar ik ben ook lid van het koor en doe mee in de dans-workshop. Voor mijn dagindeling betekent dit het volgende: van 11 tot 1 het geven van een drama-workshop, van 3 tot 5 zingen in het koor en van half 8 tot half 10 dansen in de dans-workshop! Tussen deze kunstzinnige bedrijven door ben ik druk bezig met de organisatie van de conferentie, heb ik vergaderingen, typ en verspreid ik de notulen van deze vergaderingen en probeer ik de genomen beslissingen zo goed mogelijk uit te voeren.
Zondag zijn er een aantal problemen, die ik zo een twee drie niet kan omschrijven, ontstaan met de baha'i studenten en gister kwamen deze problemen tot een hoogtepunt. Iedereen was ontzettend van streek en Laura was zelfs in tranen. Onmiddellijk is er een spoedvergadering van de IBA (Institute of Baha'i Affairs), waar ik ook lid van ben, bijeen geroepen, waarna het IBA heeft besloten om met de studenten te gaan praten. Van vijf uur 's middags tot tien uur 's avonds, met een pauze van drie kwartier voor het avondeten, heb ik dus besprekingen gehad... Maar nu zijn de problemen grotendeels opgelost.
Ik had het gisteren dus zo druk dat ik niet eens de tijd had om te koken en noodgedwongen in de dining hall moest eten. Nu ben ik daar tot een verrassende ontdekking gekomen, namelijk dat ik het helemaal niet zo erg meer vind om in de dininghall te eten! Ik heb zowaar genoten van mijn ugali (maispap) met bonen en ik heb de hele maaltijd met mijn handen genuttigd (geen tijd om een lepel op te halen, haha!). Trek een stuk van de ugali af, rol een balletje (met een hand, want eten doe je alleen met je rechter hand), wat bonen er bij et voila!
Ik ben inmiddels zo aan het Afrikaanse leven gewend dat ik me niet meer voor kan stellen dat ik weer terug moet. Mijn leven is nu zo hier, dat ik het vreselijk zou vinden om weer terug te moeten... Natuurlijk mis ik jullie, Nederland en de goede Sint heel, heel erg, maar als ik weer terug ben weet ik zeker dat ik alle dingen hier ook heel, heel erg ga missen! Waarschijnlijk zie ik een heleboel mensen die ik hier heb leren kennen nooit weer...
Momenteel is het woensdagavond half elf, ik ben behoorlijk moe en ik weet niet meer wat ik moet schrijven. Ik hoop dat iedereen een leuke Sinterklaas heeft gehad, ook al is dit wederom iets wat ik me niet kan voorstellen omdat het hier bloedheet is en ik nog steeds het gevoel heb dat het juli of augustus is.
Ik probeer nu, op het moment dat ik dit schrijf, via email foto's op mijn site te zetten en ik hoop dat het lukt! Ik zag dat Laura een stukje op mijn site had geschreven met het adres van haar website, dus daar kunnen jullie ook kijken voor foto's!
Ik hoop dat het verhaal een beetje te volgen was, ik heb het in delen geschreven en niet meer over gelezen.
Heel veel liefs en tot snel, deze keer echt snel, dat beloof ik, Myrte

P.S. Johanna, nu ik de drama-workshop geef heb ik super veel aan jouw tips! Dankjewel!