Van stok tot olifant
Door: Myrte
Blijf op de hoogte en volg Myrte
08 Januari 2006 | Tanzania, Iringa
Ik ben, helaas pindakaas, weer terug in Iringa en Os is, helaas pindakaas, weer terug in Nederland.
De laatste dagen die we samen hadden waren geweldig romantisch en tropisch en ik heb zowaar besloten een maand eerder terug te komen... en daarmee Zambia (en daarmee Michel, de leraar van de Banani-school in Zambia die me heeft uitgenodigd en die me net wederom een mailtje heeft gestuurd met onder andere de volgende zin: 'I still believe you will be coming to visit here sometimes in June, so I hope to see you.') te laten voor wat het is.
Maar goed, na Oscars vertrek was Saskia er gelukkig om mij op te vangen en donderdag hebben we zo'n beetje de hele dag samen doorgebracht. Ik ben mee geweest naar haar school en heb daar terwijl zij aan het werk was eerst een brief aan Oscar geschreven en ben toen begonnen in het boek (jawel) 'komt een vrouw bij de dokter' van Kluun.
Dit boek, dat ik in mei, een uur voor mijn eindexamen Engels, sporadisch doorbladerde en waardoor ik dusdanig van streek raakte dat ik drie kwartier later, inmiddels op het schoolplein, nog hevig verontwaardigd en in tranen een uiteenzetting gaf aan mijn vriendinnen over dit, naar mijn mening, verschrikkelijke boek.
Saskia vertelde dat ze het een geweldig boek vond en ik besloot dat ik met sporadisch lezen misschien toch niet hele gefundeerde meningen kon vormen en daarom het boek dit keer helemaal te lezen.
Nou, dat heb ik gedaan, ik heb het in de bus naar Iringa in één ruk uitgelezen en helaas is er niks aan mijn mening veranderd. Ik vind het nog steeds een walgelijk verhaal, een walgelijk boek en Kluun zelf vind ik al helemaal walgelijk!
Goed, ik ga vanavond verder, Dermot McHugh wacht op me, ik ga nu naar Iringa. Vlak nadat ik dit bovenstaande heb geschreven kwam ik Mama Fumakule tegen die zei dat ze iets voor me had. Een pakje! Tot mijn allergrootste verbazing was het van mijn allerliefste vriendinnen! Maaike, Kim, Eva en Pien wat een geweldige verassing en wat een goed gedicht van Sint en zijn hulp-pieten! Ik ben weer van alles en iedereen op de hoogte en dat dan in dichtvorm! Ik kreeg echt tranen in mijn ogen toen ik het las! Ik mis jullie heel erg!
Het was ook net alsof jullie precies wisten wat ik op mijn verlanglijstje had staan (of was de goede Sint echt in het spel?)! Bodylotion, een viva en een yes, pepernoten en drop! Heerlijk! Super, super, super bedankt!)
Ok, terug naar mijn verhaal. Het ergste vind ik nog dat de NRC over het boek schrijft dat het een 'ode aan de liefde' is, waardoor ik mijn hoop in 'echte liefde' helemaal verloren heb.
Ik durf er niet aan te denken wat mijn vaders reactie zou zijn, zou hij het boek lezen.
(Voor degenen die het boek niet kennen: 'komt een vrouw bij de dokter' is gebaseerd op het leven van de schrijver en vanuit zijn perspectief lees je hoe zijn 35 jarige vrouw kanker krijgt en hier na ongeveer 2 jaar overlijdt terwijl hij met enige regelmaat (het volgende citeer ik) zijn lul in andere vrouwen steekt en op het moment dat zijn vrouw kaal is en nog maar één borst heeft een verhouding begint met een andere vrouw (waar hij zijn lul nog regelmatiger insteekt))
Maaike heeft voordat ik wegging nog naar me geschreven dat voor een jaar naar Afrika gaan wel even wat anders was dan huilen om een boek. Nou, Maaike, momenteel doe ik beide!
Goed, meer dan genoeg over Kluun en zijn boek!
De mensen die mijn verhaal vanmiddag al tot dusver hebben gelezen, zullen zich vast dringend afvragen waarom het in hemelsnaam de titel 'Van stok tot olifant' heeft. Nou, hier komt het:
Voordat mijn bus naar Iringa vertrok ben ik de McHughs nog tegengekomen in Dar es Salaam en het eerste wat Mama McHugh deed toen ze me zag was haar wangen bollen: ik was aangekomen.
Dit bleek ook toen ik die avond op de campus Godfrey en Geveronge weer ontmoette. Het eerste wat ze allebei zeiden: 'You became fat!' Ik zei dat ik het ook leuk vond om hun weer te zien en daarna proestten Laura en ik in lachen uit.
De volgende dag ontmoette ik Juma Hamisi en Desmon weer na twee weken. Juma zei heel tactisch niks en Desmon vertelde me subtiel dat ik helemaal veranderd was. Toen ik vervolgens vroeg of hij bedoelde dat ik dik geworden was zei hij: ja, verschrikkelijk dik.
Slik.
Even later ontmoette ik Mr Mohmella en Msasalaga weer en terwijl ik met Mohmella praatte zag ik vanuit m'n ooghoek Msasalaga een gebaar van bolle wangen naar Desmon maken. Ik maakte vervolgens een gebaar van een paar stompen naar Msasalaga.
Net toen ik dacht dat ik alles wel gehad had en dat het niet erger kon, kwam Mr. Abebe als klap op de vuurpijl met de volgende opmerking: 'Voorheen liep je als een stokje, nu loop je als een olifant'.
Ik ben toen maar in een hoekje gaan zitten huilen.
Nou ja, na een paar weken (en zeker na de vastenmaand) zal het er wel weer af zijn en ze bedoelen het hier allemaal als compliment!
Morgen begin ik met het geven van een cursus Engels van twee weken aan de nieuwe leerlingen van Form 1 en Pre-Form 1.
Ander kort nieuws: er is een nieuwe vrijwilligster uit Amerika gekomen genaamd Ella. Ella is pas echt een stokje en zo'n beetje precies het tegenovergestelde van Laura: ze zegt bijna niks. Binnenkort komt er nog een meisje vanuit de VS genaamd Annais en dan zijn we compleet met vier meisjes! Daar zie ik wel naar uit!
Met vriendelijke groet en heel veel liefs, Myrte Kars alias Dikkertje Dap
P.S. Voor de mensen die nu denken dat ik buiten proportionele vormen heb aangenomen: dat valt reuze mee. Ik zie zelf nauwelijks het verschil en denk dat ik nu even zwaar ben als voordat ik naar Tanzania ging. Ik ben hier gewoon enorm dun geworden. Hoop ik...
P.S. Een kusje speciaal voor sterretje!
De laatste dagen die we samen hadden waren geweldig romantisch en tropisch en ik heb zowaar besloten een maand eerder terug te komen... en daarmee Zambia (en daarmee Michel, de leraar van de Banani-school in Zambia die me heeft uitgenodigd en die me net wederom een mailtje heeft gestuurd met onder andere de volgende zin: 'I still believe you will be coming to visit here sometimes in June, so I hope to see you.') te laten voor wat het is.
Maar goed, na Oscars vertrek was Saskia er gelukkig om mij op te vangen en donderdag hebben we zo'n beetje de hele dag samen doorgebracht. Ik ben mee geweest naar haar school en heb daar terwijl zij aan het werk was eerst een brief aan Oscar geschreven en ben toen begonnen in het boek (jawel) 'komt een vrouw bij de dokter' van Kluun.
Dit boek, dat ik in mei, een uur voor mijn eindexamen Engels, sporadisch doorbladerde en waardoor ik dusdanig van streek raakte dat ik drie kwartier later, inmiddels op het schoolplein, nog hevig verontwaardigd en in tranen een uiteenzetting gaf aan mijn vriendinnen over dit, naar mijn mening, verschrikkelijke boek.
Saskia vertelde dat ze het een geweldig boek vond en ik besloot dat ik met sporadisch lezen misschien toch niet hele gefundeerde meningen kon vormen en daarom het boek dit keer helemaal te lezen.
Nou, dat heb ik gedaan, ik heb het in de bus naar Iringa in één ruk uitgelezen en helaas is er niks aan mijn mening veranderd. Ik vind het nog steeds een walgelijk verhaal, een walgelijk boek en Kluun zelf vind ik al helemaal walgelijk!
Goed, ik ga vanavond verder, Dermot McHugh wacht op me, ik ga nu naar Iringa. Vlak nadat ik dit bovenstaande heb geschreven kwam ik Mama Fumakule tegen die zei dat ze iets voor me had. Een pakje! Tot mijn allergrootste verbazing was het van mijn allerliefste vriendinnen! Maaike, Kim, Eva en Pien wat een geweldige verassing en wat een goed gedicht van Sint en zijn hulp-pieten! Ik ben weer van alles en iedereen op de hoogte en dat dan in dichtvorm! Ik kreeg echt tranen in mijn ogen toen ik het las! Ik mis jullie heel erg!
Het was ook net alsof jullie precies wisten wat ik op mijn verlanglijstje had staan (of was de goede Sint echt in het spel?)! Bodylotion, een viva en een yes, pepernoten en drop! Heerlijk! Super, super, super bedankt!)
Ok, terug naar mijn verhaal. Het ergste vind ik nog dat de NRC over het boek schrijft dat het een 'ode aan de liefde' is, waardoor ik mijn hoop in 'echte liefde' helemaal verloren heb.
Ik durf er niet aan te denken wat mijn vaders reactie zou zijn, zou hij het boek lezen.
(Voor degenen die het boek niet kennen: 'komt een vrouw bij de dokter' is gebaseerd op het leven van de schrijver en vanuit zijn perspectief lees je hoe zijn 35 jarige vrouw kanker krijgt en hier na ongeveer 2 jaar overlijdt terwijl hij met enige regelmaat (het volgende citeer ik) zijn lul in andere vrouwen steekt en op het moment dat zijn vrouw kaal is en nog maar één borst heeft een verhouding begint met een andere vrouw (waar hij zijn lul nog regelmatiger insteekt))
Maaike heeft voordat ik wegging nog naar me geschreven dat voor een jaar naar Afrika gaan wel even wat anders was dan huilen om een boek. Nou, Maaike, momenteel doe ik beide!
Goed, meer dan genoeg over Kluun en zijn boek!
De mensen die mijn verhaal vanmiddag al tot dusver hebben gelezen, zullen zich vast dringend afvragen waarom het in hemelsnaam de titel 'Van stok tot olifant' heeft. Nou, hier komt het:
Voordat mijn bus naar Iringa vertrok ben ik de McHughs nog tegengekomen in Dar es Salaam en het eerste wat Mama McHugh deed toen ze me zag was haar wangen bollen: ik was aangekomen.
Dit bleek ook toen ik die avond op de campus Godfrey en Geveronge weer ontmoette. Het eerste wat ze allebei zeiden: 'You became fat!' Ik zei dat ik het ook leuk vond om hun weer te zien en daarna proestten Laura en ik in lachen uit.
De volgende dag ontmoette ik Juma Hamisi en Desmon weer na twee weken. Juma zei heel tactisch niks en Desmon vertelde me subtiel dat ik helemaal veranderd was. Toen ik vervolgens vroeg of hij bedoelde dat ik dik geworden was zei hij: ja, verschrikkelijk dik.
Slik.
Even later ontmoette ik Mr Mohmella en Msasalaga weer en terwijl ik met Mohmella praatte zag ik vanuit m'n ooghoek Msasalaga een gebaar van bolle wangen naar Desmon maken. Ik maakte vervolgens een gebaar van een paar stompen naar Msasalaga.
Net toen ik dacht dat ik alles wel gehad had en dat het niet erger kon, kwam Mr. Abebe als klap op de vuurpijl met de volgende opmerking: 'Voorheen liep je als een stokje, nu loop je als een olifant'.
Ik ben toen maar in een hoekje gaan zitten huilen.
Nou ja, na een paar weken (en zeker na de vastenmaand) zal het er wel weer af zijn en ze bedoelen het hier allemaal als compliment!
Morgen begin ik met het geven van een cursus Engels van twee weken aan de nieuwe leerlingen van Form 1 en Pre-Form 1.
Ander kort nieuws: er is een nieuwe vrijwilligster uit Amerika gekomen genaamd Ella. Ella is pas echt een stokje en zo'n beetje precies het tegenovergestelde van Laura: ze zegt bijna niks. Binnenkort komt er nog een meisje vanuit de VS genaamd Annais en dan zijn we compleet met vier meisjes! Daar zie ik wel naar uit!
Met vriendelijke groet en heel veel liefs, Myrte Kars alias Dikkertje Dap
P.S. Voor de mensen die nu denken dat ik buiten proportionele vormen heb aangenomen: dat valt reuze mee. Ik zie zelf nauwelijks het verschil en denk dat ik nu even zwaar ben als voordat ik naar Tanzania ging. Ik ben hier gewoon enorm dun geworden. Hoop ik...
P.S. Een kusje speciaal voor sterretje!
-
08 Januari 2006 - 19:23
Johanna, Ronald & Sterretje:
Lieve Myrte, fijn om even wat van je te horen. Je komt dus eerder terug! Leuk, kom je dan ook eerder naar Groningen? Dan kan je mij nog zwanger zien, dat zou leuk zijn. Er is een verassing van ons naar je onderweg, ik hoop zoooo dat het aan komt. Succes & sterkte straks weer in Iringa! We blijven super trots op je, je bent een kanjer!!! -
08 Januari 2006 - 19:40
Mariël:
Och lieve Myrte,
Ik zou zo graag je zachte (bolle) wangen willen kussen. En er ook even in willen knijpen want dat mis ik enorm. Dag lieverd! -
08 Januari 2006 - 21:12
Oscar:
Nog even een aanvullende en geruststellende mededeling over Myrte: ze zag er fantastisch uit. Al zijn er misschien een paar kilootjes aangekomen in 2 weken tijd (dat is ook niet gek wanneer je elke dag pizza eet en daarna dadeltaart), M is zeker geen olifant, eerder een stevig twijgje! Groeten O -
08 Januari 2006 - 22:34
Hermie:
Lieve Myrte,
Fijn weer iets van je te lezen. Hebben jullie het fijn gehad?Ik heb begrepen dat de pakjes die Oscar heeft meegenomen goed zijn aan gekomen. Heb je de kaarsen gebruikten en is het boek iets voor jou.Leuk,he de foto van je Moeder en Wieteke. A.s Donderdag vertrekken wij voor zes weken naar Spanje.
Wij logeren het weekend bij je ouders en rijden Maandag door naar ons vakantie adres ongeveer 10 kilometer van Alicante. Begin Maart zijn wij weer terug in Nederland. Wij krijgen over die hele periode ongeveer 13 gasten. In de eerste week komt Wieteke met haar ouders logeren. Het is haar eerste vliegreis dus dat is best spannend.Wij nemen onze laptop mee en proberen je te berichten van uit Spanje.
lieve groet en het zal best wennen zijn zonder Oscar.
Hermie -
09 Januari 2006 - 11:28
Maaike:
Ooh wat cool dat je ons pakje toch nog gekregen hebt! ik dacht dat het helemaal niet meer zou lukken en dat we onze dichtkunsten niet aan je konden laten zien, maar gelukkig ben je er heel blij mee. Wel jammer voor je dat je lieve vriendje weer weg is :( En wat dat boekje betreft: volgens mij kan jij nu wel een flinke stoot hebben hoor, ik zei toch al dat je erg stoer was ;). Nou lieve Myrte, succes met de kindjes lesgeven deze week en eet maar lekker door hoor, van mij mag je! Liefs en kus -
09 Januari 2006 - 17:37
Myrte:
Lieve Johanna en Ronald, ik heb vandaag de kerst-nieuwjaar kaart van jullie gehad! Leuk!
Heel veel liefs, Myrte -
09 Januari 2006 - 20:37
Johanna, Ronald & Sterretje:
Lieve Myrte, Jeetje dat is laat! Maar goed, dat geeft niet, beter laat dan nooit. Maaaaar er is nog een andere verassing onderweg. Hopelijk komt die snel..... -
10 Januari 2006 - 11:03
Maaike B.:
Super om te horen hoe jullie het gehad hebben! De dagen zullen wel omgevolgen zijn... Ben benieuwd naar eventuele foto's! Leuk dat je Sas ook nog even gezien hebt!
Veel liefs, Mike. -
10 Januari 2006 - 14:42
Oscar:
Over de foto's: dat is mijn taak aangezien ik Myrte's memory-card meegenomen heb ivm sneller uploaden. ZSM! -
10 Januari 2006 - 15:47
Jelle En Louis:
Lieve Myrte,
nog van harte een goed 2006 gewenst! Jullie moeten het samen heel goed gehad hebben in de tijd dat hij er was.
Dat is de reden ook waarom je een paar kilootjes hebt teruggewonnen, die je daar met al die inspanningen er indrukken kwijtgeraakt was. Dus dat is alleen maar prima.
Inmiddels hebben wij via Ryanair een weekendvlucht naar Girona geboekt, zodat we het Pinksterweekend gezellig met je ouders kunnen doorbrengen; het is tegelijkertijd Jelle's verjaardag, dus dat maakt het extra leuk.
Inmiddels zijn wij weer gestart op school en dat geeft meteen een heleboel drukte. met enige jalousie denk ik soms aan de vader en moeder van Ronald en Gerard die zalig aan het overwinteren zijn in Portugal. Overigens weten wij het adres van Ronald en Johanna niet; misschien kun jij ons daaraan helpen? We kregen een hele lieve Kerstkaart van ze, maar konden ze niet terugschrijven.
Jij ook weer veel sterkte gewenst met al je docententakren. geniet ervan! Veel liefs, Louis en Jelle -
23 Januari 2006 - 10:58
Marijke Tjepkema:
lieve myrte,
kind, ik vind je altijd mooi!!!!!
dus daar behoef je niet over in te zitten...
ik zou ook weigeren een dergelijk boek te lezen, overigens...
veel liefs vanuit een zonnig, maar koud Eelde
marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
