Termites, Forest Gump en ik

Lieve allemaal,
Ten eerste: sorry dat ik nu pas weer een bericht plaats op de site! Ik had het behoorlijk druk en we hebben de laatste tijd vaak geen elektriciteit en vaak geen internet.
Ten tweede: Johanna en Ronald: ontzettend ongelofelijk bedankt voor het boek!!!!! Ik denk niet dat ik kan beschrijven hoe blij ik hiermee ben, maar om toch een klein voorbeeldje te geven: ik heb de eerste dag dat ik het boek had het overal mee naar toe gesleept, want alleen al er naar kijken gaf me een geweldig gevoel. Naar dit boek heb ik eigenlijk al jaren gezocht en ik weet zeker dat ik er heel veel gebruik van ga maken!(oh ja, voor alle anderen behalve Johanna en Ronald: het boek heet 'Theater vanuit het niets, alles over improvisatie theater')
Dank jullie wel!
Erg veel tijd om erin te lezen heb ik helaas nog niet gehad.
De eerste twee weken sinds ik hier weer ben heb ik een cursus Engels aan de nieuwe Form 1 en Pre-Form 1 leerlingen gegeven. Dit was geweldig, maar ook erg zwaar. Ik stond van 's ochtends 8 tot 's middags 1 uur voor de klas met als enig materiaal de stof die ik ze moest leren op papier en een krijtje! Desalniettemin ging het naar mijn mening behoorlijk goed.
Doordat ze nieuw waren, waren ze allemaal nog erg braaf en serieus, maar we hebben ook flink kunnen lachen in de klas. Met name op zulke momenten en wanneer ik merkte dat ze echt aan het leren waren, kreeg ik een enorme kick en voelde ik het lerarenbloed door m'n aderen stromen.
Na de lessen en de lunch verzorgde ik samen met Ella,een nieuwe vrijwilligster uit Amerika die ook de Engelse cursus gaf, sport- en spelactiviteiten en om half vijf gingen we zelf een uurtje sporten. 's Avonds na het eten keek ik de dagelijkse dictees na, bereidde m'n les voor de volgende dag voor en dook daarna meteen m'n bed in, aangezien ik tegen die tijd echt kapot was.
Aan het eind van de twee weken was ik ook kapot en hoewel het echt geweldig was geweest, was ik ook geweldig blij dat het erop zat en het 'normale schoolleven' weer begon.
Aan dit 'normale schoolleven' is wel het een en ander veranderd want, zoals ik al schreef, er is een nieuwe vrijwilligster, genaamd Ella, op de school aangekomen. Ella is 22, heeft haar bachelor international development afgerond en is hier nu om, net als ik, een jaar vrijwilligerswerk te gaan verrichten.
Ik kan het erg goed met haar vinden en we doen veel dingen samen waaronder, zoals ik ook al schreef, elke dag een uur sporten en rekoefeningen op het veld, moral education geven aan Form 3 (zij heeft Form 3A en 3D en ik heb 3B en 3C) en binnenkort gaan we samen Swahili lessen volgen.
Sporten en swahili leren zijn twee dingen die ik eigenlijk al een hele lange tijd wilde gaan doen, maar die er doordat ik in mijn eentje was nog niet van gekomen waren. In mijn eentje het veld op en neer rennen leek me bijvoorbeeld een beetje genant. Nu heb ik echter een 'buddy' gevonden en we doen samen de meest uiteenlopende oefeningen onder zeer verbaasde en nieuwsgierige Tanzaniaanse ogen. Alhoewel, op zich valt de ophef die we veroorzaken behoorlijk mee en de Tanzanianen zelf kunnen er qua gekke oefeningen ook wat van! (Gewichtheffen met twee mango's bijvoorbeeld)
Ik ben erg blij met deze mogelijkheid tot lichaamsbeweging en ik hoop van harte dat de kilo's die er de laatste tijd zijn aangekomen er heel erg snel weer afvliegen! Veel meer openhartig commentaar op mijn gewicht trek ik namelijk niet en ik verbaas me erover dat ik er nog zo luchtig mee om ga. Elk ander Europees of Amerikaans meisje had nu al lang anorexia gehad.
Een opmerking met betrekking tot dit onderwerp wil ik jullie niet besparen. Hij kwam van Ben. Ben is een architect uit Amerika die zich vrijwillig bezighoudt met het 'masterplan' van de school en die hier voor 8 dagen was om de boel eens van dicht bij te observeren. Ben's binnenkomst was hilarisch en het deed me nog het meest denken aan 'Forest Gump'.
Dat hij inderdaad behoorlijk wat weg had van Forest Gump bleek wel toen hij na een paar dagen tegen mij zei: 'Ik ken je nog maar een paar dagen en dit komt waarschijnlijk heel recht voor zijn raap over (jaja, dit is een hele interessante vertaling door M. Kars), maar (en nu laat ik het even in het Engels )everything about you is so big!' 'You're just, euhm, giant!'
Laura proeste het uit, Ella keek hem vol ongeloof aan en ik vertelde hem dat dit met stip de beste belediging sinds twee weken was, op de voet gevolgd door de stokje-olifant vergelijking (zie bericht 'van stok tot olifant').
Toen, nadat we het er een tijdje over hadden gehad (Ben vertelde onder andere lachend over zijn zoontje dat zo'n groot hoofd heeft dat hij als baby niet in staat was te kruipen..), Laura de volgende samenvatting maakte 'so, everything about her is just big' voegde hij er gelukkig aan toe 'and beautiful' want anders was ik onmiddellijk met mijn gigantische lichaam boven op hem gesprongen!
Een goed ding van Ben was dat hij veel chocola voor Laura en mij had meegenomen en dat hij me op een dag op een lunch getrakteerd heeft. Chips mayaay (in het nederlands: patat ei, voor foto zie fotoboek) en lauwe sprite (voor de Belgen: waaaaarme sprite) in een hutje van hout! Het is echt jammer dat ik geen fototoestel bij me had, maar dit 'restaurantje' is vlak bij, dus foto's komen nog wel.
Althans...als Oscar mijn geheugenkaart naar me opstuurt. Tot dan toe zal ik het met de foto's die Ella maakt moeten doen.
Hier zitten echter een hele hoop leuke bij, zoals de foto waarop ik een kameleon op mijn arm heb!
Het regenseizoen is hier namelijk nu begonnen en dat brengt niet alleen regen en onweer, maar ook veel insecten en ander (on)gedierte met zich mee!
Zo heb je bijvoorbeeld op sommige nachten ineens een overvloed aan 'termites'(ik weet niet wat het Nederlandse woord is), een soort maden met hele tere vleugeltjes die in groepen van miljoenen rond lampen fladderen. In het midden van de nacht verliezen deze beestjes hun vleugels en proberen ze zich in de grond te graven. De volgende ochtend na een 'termites' nacht ligt de hele grond bezaaid met vleugeltjes en zie je de beestjes als kleine wormpjes zichzelf de grond in graven. Je, of althans de Tanzaniaan, moet snel zijn, want voor dat je het weet zitten ze te diep en kun je ze niet meer pakken. En op die manier verdwijnt een heerlijke maaltijd gewoon de grond in.
De dag na de 'termites' nacht zag je een heleboel kinderen van leraren die op de campus wonen in de weer met emmertjes termites. Sommigen eten ze zo op, maar de meesten hebben ze het liefst geroosterd.
Maar goed, naast 'termites' dus ook kameleons (dit zijn echt hele mooie beestjes) en bijvoorbeeld slakken ter grootte van een tennisbal!
Dit jaar is het regenseizoen echter extreem droog en dit begint nu zelfs tot een beetje paniek te leiden. De prijzen op de markt zijn het dubbele van wat ze waren en er wordt gesproken over rantsoeneren van elektriciteit.
We zullen zien.
Andere leuke foto's die Ella heeft gemaakt en die ik binnenkort op de site zal zetten zijn foto's van de trouwerij die Ella en ik gister hebben bijgewoond.
Toby Epyeru vroeg gisteren ineens aan mij of ik misschien geintereseerd was om met hem naar een trouwerij te gaan. Hij had een uitnodiging voor twee en aangezien zijn vrouw in Dar es Salaam is om te studeren, vroeg hij of ik hem kon vergezellen. Toen ik een beetje aarzelde vroeg hij hetzelfde aan Ella, die ietsje verderop stond, en uiteindelijk besloot hij ons allebei mee te nemen. Mij als zijn vrouw en Ella als de fotograaf, althans dat was de 'smoes' om ons beiden binnen te krijgen.
De trouwerij was een behoorlijk spektakel, maar het duurde allemaal erg lang en Ella en ik zijn eerder weggegaan. De foto's zullen alles zeggen.
Dit was het weer voor vandaag, ik zal in het vervolg proberen elke week een bericht te plaatsten!
Heel veel liefs en David: bist ook 'n laiverd heur! Myrte