Natasha-Myrte
Door: Myrte
Blijf op de hoogte en volg Myrte
11 Maart 2006 | Tanzania, Iringa
Lieve allemaal,
Het is nu 10 maart en ik schrijf dit bericht in m'n dagboek bij de McHughs (onder het genot van een heerlijk stukje cake - dat dan weer wel.
Vandaag ontdekten we met zeer grote euforie dat het internet in het computerlab het na vier weken weer doet! Ik was bijna vergeten wat internet was.
Maar goed, in een staat van uitzinnige extase zat ons vaste computerlab clubje (het was een aangename reunie) vandaag om kwart voor negen achter de computer, maar halaas, de vreugde was van korte duur: om negen uur was de verbinding weer weg.
Even een vervelend gevoel van frustratie, maar inmiddels ben ik al behoorlijk gewend aan het omschakelen van bijvoorbeeld wel naar geen elektriciteit en water naar geen water.
Zo is het de laatste tijd namelijk geweest: Tenesco maakt een ratsoeneringsprogramma, Dermot McHugh probeert hier met veel moeite achter te komen zodat hij de campus kan inlichten en vervolgens houden onze vrienden van Tenesco er zich totaal niet aan en veranderen ze het schema iedere dag.
Met als gevolg situaties waarin iedereen in het secretariat rondom de printer en het kopierapparaat staat te dringen omdat volgens het schema de elektriciteit afgesloten zal worden. Wat vervolgens niet gebeurt, maar echter een paar uur later wel voor een half uur, waarna de stroom weer terugkomt voor drie kwartier en hierna weer wegvalt voor twee uur, enz.
De dagen waarop er geratsoeneerd wordt komen dus meestal als een verrassing, waardoor ik bijvoorbeeld twee weken geleden heb geholpen met het schrijven van de 'weekly tests', (op het speciale papier waarop het normaal wordt geprint, zodat het in getale van 120 met de drukpers geproduceerd kan worden) een enorm, geduld vergend karwei. Augostino een dag later: jij hebt onze biologietest geschreven he? Ik herkende je handschrift!
Gisteren was het echter extra balen, want er was geen elektriciteit rond etenstijd dus we konden niet koken en aangezien we aan het vasten zijn (we eten en drinken niet van 6:40 tot 19:10) hechten we momenteel iets meer waarde aan ons avondmaal en is het eten van de dininghall op z'n aller onaantrekkelijkst.
Gelukkig was het gisteren rijst met bonen in plaats van ugali met bonen of makande (mais met bonen) en Ella, Annais en ik hebben langs de kant van de weg in 'the village' nog avocado's, guave en een gekookte maiskolf weten te sprokkelen.
Het is onvoorstelbaar hoe weinig variatie de Tanzaniaanse keuken kent en hoe weinig kruiden of smaak er in/aan het eten zit. Het is 'as plain as it can get' (sorry, ik kan geen goede Nederlandse vertaling vinden) en komt altijd neer op het volgende: rijst, bonen, mais en spinazie. Makande, bijvoorbeeld, smaakt volledig nergens naar en kan je zowel met zout als suiker eten. De studenten, vooral de meisjes, eten het het liefst met suiker, melkpoeder, cacaopoeder, margarine en pindakaas. Dit nemen de rijke meisjes allemaal mee in een kopje naar de dininghall. En de meeste meisjes zijn rijk, want Ruaha Secondary is een privéschool en geen government school. Alleen de studenten die een 'scholarship' hebben (alle baha'i studenten) hebben behoorlijk weinig te makken.
Maar goed en kortom, het eten is hier behoorlijk eentonig en smakeloos. Toch, als je de studenten naar hun lievelingseten vraagt zeggen ze bijna allemaal ugali of rijst met bonen en als ze je iets anders dat dit zien koken zeggen die kleine mormels die echt overal commentaar op hebben, dat wat je nu aan het doen bent onder geen enkele voorwaarde als koken beschouwd kan worden.
Een paar weken geleden trof Annais Laura die zichzelf in ons huisje had opgesloten en kei hard 'go away!!' naar buiten schreeuwde. Ze was aan het schoonmaken en er waren wel acht studenten binnengekomen om haar te vertellen dat ze absoluut niet kon schoonmaken en haar te vragen hoe dit in hemelsnaam moegelijk was en hoe het zou moeten als ze ooit een Tanzaniaan gaat trouwen.
Laura: 'Nou, dan trouw ik geen Tanzaniaan en nu ophoepelen!'
Maar voor de rest zijn de studenten echt schatten.
Een specifieke schat die ik nu ontzettend mis is Natasha (alias Natasha-Myrte). Ik weet niet meer of ik al over haar heb verteld, maar in het kort: Natasha is een meisje van twaalf, half Tanzaniaans en half Indisch, plus minus 1 meter 30 lang en met één van de meest sprankelende persoonlijkheden die ik ooit heb ontmoet.
Ze zat hier in Form 1 en was Lua's beste vriendin, waardoor ze erg vaak samen met ons bij de McHughs was (Lua woont bij de McHughs)
Natasha is echter vorige week naar India vertrokken om daar naar school te gaan..
We hadden een klein afscheidsfeestje dat eindigde met veel tranen, maar gister heb ik gelukkig een heel lief berichtje van haar gekregen. Ik wil het jullie niet onthouden.
Dear Myrte-Natasha,
How are you?How do you do?Madam I am remembering you so much.I wish I could be with you.Today morning before I left to come to Dar,I started crying I was remembering you soooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo much.I asked my father If I am going to live in India forever he said that after I just study If God willing I will be back.Give my greeting to everyone without forgetting Uncle Mchugh and Aunt Anita.Tell everyone I am remembering them.Bye bye.
From Natasha-Myrte
Goed, verder was ik gister niet gekomen en het is nu 11 maart vijf voor twaalf dus ik schrijf nog een heel klein stukje en dan ga ik naar bed. Vandaag heb ik namelijk m'n zwaarste vastendag tot nu toe gehad. Gisteravond hebben Laura en ik tot na middernacht liggen kletsen (en lachen) over alle mensen en gebeurtenissen op de campus (jaja, het is me wat, leven op zo'n campus. Soms is het net een soap) en daarna kon ik alsnog niet in slaap komen omdat ik zo uitzie naar de komst van mijn ouders over een week! Toen om half zes, na vier en een half uur slaap, weer op, pannenkoeken gebakken (jaja, we hadden namelijk geen brood en ik begin inmiddels een zeer gedreven pannenkoeken en crepes bakker te worden) toen na zonsopgang weer in bed gekropen, maar ik kon wederom niet slapen. Ik heb wat werk gedaan en toen zijn Annais, Ella en ik Iringa town in geweest voor boodschappen. Na een paar uur in de zon en tegen twee frustrerende dingen aan gelopen te hebben was ik aan het eind van de middag verschrikkelijk dorstig, chagrijnig en moe. Ik heb uiteindelijk van 3 tot 4:30 een dutje gedaan.
Een van de twee frustraties was het slome internet in het internetcafe, terwijl ik allemaal leuke foto's had meegenomen om op de site te plaatsen.
De andere frustratie is dat ik twee weken geleden van de Badjate's heb gehoord dat er een foto van Oscar en mij in een Tanzaniaans blad staat en ik kan dat blad nergens vinden. De hele familie heeft de foto's gezien en zegt dat ze 'very sweet' zijn, maar het probleem is dat we de naam van het magazine niet weten en dat Tanzanianen in het algemeen niet heel erg van de magazines zijn..
Maar goed, ik hoop dat ik het blad op een of andere manier toch nog kan bemachtigen in de toekomst.
Nu stop ik, ik word lek gestoken.
Dikke, dikke smakken en nog 1 speciaal bericht:
- Gina en Gerard, ik heb jullie pakje ontvangen! Wat een verassing en wat een mooi shirtje en vestje! Heel, heel erg mooi en zeker bling, bling! Ik heb al heel wat complimentjes gekregen!
Myrte
Het is nu 10 maart en ik schrijf dit bericht in m'n dagboek bij de McHughs (onder het genot van een heerlijk stukje cake - dat dan weer wel.
Vandaag ontdekten we met zeer grote euforie dat het internet in het computerlab het na vier weken weer doet! Ik was bijna vergeten wat internet was.
Maar goed, in een staat van uitzinnige extase zat ons vaste computerlab clubje (het was een aangename reunie) vandaag om kwart voor negen achter de computer, maar halaas, de vreugde was van korte duur: om negen uur was de verbinding weer weg.
Even een vervelend gevoel van frustratie, maar inmiddels ben ik al behoorlijk gewend aan het omschakelen van bijvoorbeeld wel naar geen elektriciteit en water naar geen water.
Zo is het de laatste tijd namelijk geweest: Tenesco maakt een ratsoeneringsprogramma, Dermot McHugh probeert hier met veel moeite achter te komen zodat hij de campus kan inlichten en vervolgens houden onze vrienden van Tenesco er zich totaal niet aan en veranderen ze het schema iedere dag.
Met als gevolg situaties waarin iedereen in het secretariat rondom de printer en het kopierapparaat staat te dringen omdat volgens het schema de elektriciteit afgesloten zal worden. Wat vervolgens niet gebeurt, maar echter een paar uur later wel voor een half uur, waarna de stroom weer terugkomt voor drie kwartier en hierna weer wegvalt voor twee uur, enz.
De dagen waarop er geratsoeneerd wordt komen dus meestal als een verrassing, waardoor ik bijvoorbeeld twee weken geleden heb geholpen met het schrijven van de 'weekly tests', (op het speciale papier waarop het normaal wordt geprint, zodat het in getale van 120 met de drukpers geproduceerd kan worden) een enorm, geduld vergend karwei. Augostino een dag later: jij hebt onze biologietest geschreven he? Ik herkende je handschrift!
Gisteren was het echter extra balen, want er was geen elektriciteit rond etenstijd dus we konden niet koken en aangezien we aan het vasten zijn (we eten en drinken niet van 6:40 tot 19:10) hechten we momenteel iets meer waarde aan ons avondmaal en is het eten van de dininghall op z'n aller onaantrekkelijkst.
Gelukkig was het gisteren rijst met bonen in plaats van ugali met bonen of makande (mais met bonen) en Ella, Annais en ik hebben langs de kant van de weg in 'the village' nog avocado's, guave en een gekookte maiskolf weten te sprokkelen.
Het is onvoorstelbaar hoe weinig variatie de Tanzaniaanse keuken kent en hoe weinig kruiden of smaak er in/aan het eten zit. Het is 'as plain as it can get' (sorry, ik kan geen goede Nederlandse vertaling vinden) en komt altijd neer op het volgende: rijst, bonen, mais en spinazie. Makande, bijvoorbeeld, smaakt volledig nergens naar en kan je zowel met zout als suiker eten. De studenten, vooral de meisjes, eten het het liefst met suiker, melkpoeder, cacaopoeder, margarine en pindakaas. Dit nemen de rijke meisjes allemaal mee in een kopje naar de dininghall. En de meeste meisjes zijn rijk, want Ruaha Secondary is een privéschool en geen government school. Alleen de studenten die een 'scholarship' hebben (alle baha'i studenten) hebben behoorlijk weinig te makken.
Maar goed en kortom, het eten is hier behoorlijk eentonig en smakeloos. Toch, als je de studenten naar hun lievelingseten vraagt zeggen ze bijna allemaal ugali of rijst met bonen en als ze je iets anders dat dit zien koken zeggen die kleine mormels die echt overal commentaar op hebben, dat wat je nu aan het doen bent onder geen enkele voorwaarde als koken beschouwd kan worden.
Een paar weken geleden trof Annais Laura die zichzelf in ons huisje had opgesloten en kei hard 'go away!!' naar buiten schreeuwde. Ze was aan het schoonmaken en er waren wel acht studenten binnengekomen om haar te vertellen dat ze absoluut niet kon schoonmaken en haar te vragen hoe dit in hemelsnaam moegelijk was en hoe het zou moeten als ze ooit een Tanzaniaan gaat trouwen.
Laura: 'Nou, dan trouw ik geen Tanzaniaan en nu ophoepelen!'
Maar voor de rest zijn de studenten echt schatten.
Een specifieke schat die ik nu ontzettend mis is Natasha (alias Natasha-Myrte). Ik weet niet meer of ik al over haar heb verteld, maar in het kort: Natasha is een meisje van twaalf, half Tanzaniaans en half Indisch, plus minus 1 meter 30 lang en met één van de meest sprankelende persoonlijkheden die ik ooit heb ontmoet.
Ze zat hier in Form 1 en was Lua's beste vriendin, waardoor ze erg vaak samen met ons bij de McHughs was (Lua woont bij de McHughs)
Natasha is echter vorige week naar India vertrokken om daar naar school te gaan..
We hadden een klein afscheidsfeestje dat eindigde met veel tranen, maar gister heb ik gelukkig een heel lief berichtje van haar gekregen. Ik wil het jullie niet onthouden.
Dear Myrte-Natasha,
How are you?How do you do?Madam I am remembering you so much.I wish I could be with you.Today morning before I left to come to Dar,I started crying I was remembering you soooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo much.I asked my father If I am going to live in India forever he said that after I just study If God willing I will be back.Give my greeting to everyone without forgetting Uncle Mchugh and Aunt Anita.Tell everyone I am remembering them.Bye bye.
From Natasha-Myrte
Goed, verder was ik gister niet gekomen en het is nu 11 maart vijf voor twaalf dus ik schrijf nog een heel klein stukje en dan ga ik naar bed. Vandaag heb ik namelijk m'n zwaarste vastendag tot nu toe gehad. Gisteravond hebben Laura en ik tot na middernacht liggen kletsen (en lachen) over alle mensen en gebeurtenissen op de campus (jaja, het is me wat, leven op zo'n campus. Soms is het net een soap) en daarna kon ik alsnog niet in slaap komen omdat ik zo uitzie naar de komst van mijn ouders over een week! Toen om half zes, na vier en een half uur slaap, weer op, pannenkoeken gebakken (jaja, we hadden namelijk geen brood en ik begin inmiddels een zeer gedreven pannenkoeken en crepes bakker te worden) toen na zonsopgang weer in bed gekropen, maar ik kon wederom niet slapen. Ik heb wat werk gedaan en toen zijn Annais, Ella en ik Iringa town in geweest voor boodschappen. Na een paar uur in de zon en tegen twee frustrerende dingen aan gelopen te hebben was ik aan het eind van de middag verschrikkelijk dorstig, chagrijnig en moe. Ik heb uiteindelijk van 3 tot 4:30 een dutje gedaan.
Een van de twee frustraties was het slome internet in het internetcafe, terwijl ik allemaal leuke foto's had meegenomen om op de site te plaatsen.
De andere frustratie is dat ik twee weken geleden van de Badjate's heb gehoord dat er een foto van Oscar en mij in een Tanzaniaans blad staat en ik kan dat blad nergens vinden. De hele familie heeft de foto's gezien en zegt dat ze 'very sweet' zijn, maar het probleem is dat we de naam van het magazine niet weten en dat Tanzanianen in het algemeen niet heel erg van de magazines zijn..
Maar goed, ik hoop dat ik het blad op een of andere manier toch nog kan bemachtigen in de toekomst.
Nu stop ik, ik word lek gestoken.
Dikke, dikke smakken en nog 1 speciaal bericht:
- Gina en Gerard, ik heb jullie pakje ontvangen! Wat een verassing en wat een mooi shirtje en vestje! Heel, heel erg mooi en zeker bling, bling! Ik heb al heel wat complimentjes gekregen!
Myrte
-
11 Maart 2006 - 21:50
Myrte:
Goed, zoals jullie wel zien heb ik een redelijk snelle manier gevonden om foto's op de site te zetten! Geniet!
P.S. John en Joseph zijn een albino tweeling in mijn Pre-Form 1 klasje. -
12 Maart 2006 - 05:24
Anna Nunen:
Lieve Mirthe!
Wat fijn om je foto's te bekijken! En ook erg fijn dat je wel elektriciteit hebt! Ik zit nu ook in the middle of nowhere les te geven in Thailand en ik heb mezelf ook al met krijtstrepen op mijn broek ontdenkt :)
Liefs Anna -
12 Maart 2006 - 09:14
Johanna Ronald & Sterretje:
Lieve Myrte, Fijn om weer wat van je te lezen! Leuke foto's ook. Je ziet er mooi uit! Je kan de dagen nu tellen dat je ouders komen. Fijn hoor! Geniet ervan maar dat zal je zeker wel doen. Hier alles ok, de kamer van *tje is al bijna klaar qua verven. Dan nog inrichten, dat vind ik het leukste! Kom je gauw bij ons langs als je terug bent! Dag lieve schat! We zijn super trots op jou en ik vertel vaak mensen hoe goed je bezig bent! Liefs van ons drietjes -
12 Maart 2006 - 19:30
Molouk:
Lieve Myrte, Wat een ontroerend berichtje van je vriendinnetje! Ik met zeggen, het zijn allemaal indrukwekkend mooie belevenissen die je beschrijft! Hier in Zwolle is vandaag de (hopelijk) laatste sneeuw gevallen en is het bij lange na niet zo avontuurlijk als bij jou. Als ik je wat wil opsturen, hoe doe ik dat? Eerst naar Spanje of kan het ook rechtstreeks naar jou? -
13 Maart 2006 - 08:13
Harm:
Jeetje Myrte, sorry dat ik nu pas voor de 1e keer iets post... Wat een belevenissen allemaal, foto's ook echt supergeweldig. Oscar date mij regelmatig up over je belevenissen en heb ook een verslag gekregen over zijn verblijf bij jou. Heb er maar 1 woord voor, STOER! Ik zal snel weer iets van me laten horen. Succes met 't vasten (lijkt me echt een hel) en veel plezier daar! Dikke zoen, Harm. -
13 Maart 2006 - 15:16
Louis En Jelle:
Lieve Myrte,
gezellig om weer even bijgepraat te worden. Na dit jaar zul je je ongetwijfeld overal in de wereld gemakkelijk aan kunnen passen. A.s. zaterdag komen je ouders, hè. Maak er heel gezellige dagen van met hen!!! Liefs, ook voor Mariël en Pieter, L en J -
13 Maart 2006 - 19:30
Aryan En Aram:
Heeeeey myrte!!
wat leuk allemaal! ook leuke foto's:) we hopen dat je het leuk hebt daarzo (maar dat merken we al wel:D) we wensen je nog veeel plezier en fijne dagen met je ouders!!
dikke kussies van de kou kleumertjes aryan en aram in groningen !
p.s. het heeft weer gsneeuwd (in maart!) -
15 Maart 2006 - 15:39
Gina:
Dag lieverd,
Wat supersnel dat pakje hè, kon je het nog voor Ayyám-i-Há aan. Volgens mij was het 't witte bling bling shirtje onder 'M. met vlek'.
O, wat kan een stukje cake lekker smaken aan het eind van een vastendag, zeker als de rest van de smaken zo super vlak zijn, zoals je beschrijft. Dan ook maar een likje pindakaas er door, met de herinnering aan mammies goed gevulde kruidenkastje.
Gerard en ik zien de laatste dagen de zon fel rood opkomen boven Noordbrouk, want het weer is zonnig maar gierend koud. De ervaringen van het vasten op zich zijn steeds zeer intensief geweest.
O, wat heerlijk dat het gauw zaterdag is Myrte. 'tKomt echt vanzelf, dus slaap nog maar even lekker de komende nachten.
Liefs en heel veel plezier toegewenst voor jou en Pieter en Mariël,van
Gerard en Gina -
18 Maart 2006 - 11:59
Hermie:
Lieve Myrte,
Eindelijk is het dan zover, over een paar uurtjes kun je je ouders omhelzen. Wat zal dat een goed gevoel geven. Gister avond heb ik je moeder nog even gesproken. Ze verlangen ontzettend naar je. Ik heb begrepen dat jullie veel gaan zien. Geniet van de tijd die voor je ligt.Heel veel lieve groeten en wij denken aan jullie.
Bob en Hermie -
18 Maart 2006 - 13:34
Johanna, Ronald & Sterretje:
Lieve Myrte, eindelijk is het de dag dat je je ouders gaat zien. Geniet ervan met z'n drietjes! We horen/lezen jullie belevingen wel.
Liefs van ons -
18 Maart 2006 - 16:59
Maaike D:
Ha die Myrt! Vet tof dat je ouders er zijn. Geniet ervan en doe ze de groeten. Liefs Maaike -
20 Maart 2006 - 13:34
Marja, Henk En Dorus:
Lieve Myrte,
Als het goed is kunnen jullie nog net even de berichtjes lezen voordat de echte vakantie begint. Myrte en Mariel jullie hebben vast heel wat zakdoekjes natgemaakt toen jullie elkaar eindelijk in de aremen vielen. Myrte, wat een indrukwekkende periode moet dit in je leven zijn. We volgen je vermakelijke en ontroerende berichten natuurlijk op de voet. Fantastisch dat P. en M. nu werkelijk ervaren hoe jij daar leeft.
Mariel, Dorus gedijt uitstekend bij ons. Voelt zich helemaal thuis, leert zijn rijlessen als geen ander en is een schat. Hij vond het maar wat leuk dat Pîet even belde om te zeggen dat jullie goed waren overgekomen.
Lieverds, maak er een fijne tijd van samen. Kussen van Henk en mij een speciale knuffel van Dorus. -
20 Maart 2006 - 20:37
Maryciel:
lieve myrte , hou je berichten bij.. je hebt het nog steeds naar je zin lees ik. MOOI ZO !! succes en heel veel liefs , maryciel p.s ik zit nu in brazilie -
21 Maart 2006 - 17:17
Saar:
hahha ik moest lachen om je ik op een rots foto. ben even twee weekjes thuis, dan met maris naar milaaaan. Werk gaat zeer goed, job in malediven en tunesie gehad en nog veul meer. zeer grote bewondering voor je rare eten en harde werk daar! echt hoor, je doet het mooi wel weer even! wat tof dat je parent ook een bezoekje aan je komen brengen men. mama roept voor het essen dus geniet jij nog maar even lekker van het uitzicht waar je inmiddels wel gewend aan zal zijn dan laat ik nog es vaker een berichtje achter dikke kussen op je hoofd, sarahparah ps, morgen gaan kes ik maris en maaiKU eten, dan gaan we op je proosten keej laterx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
